ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۲۷۹ دوشم به طرب بود نه دلتنگی بود سیرم همه در عالم یکرنگی بود می‌رفتم اگرچه از سر لنگی بود من بودم و سنگ من دو من سنگی بود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به حالت شادی و طرب اشاره دارد و می‌گوید که هیچ دلتنگی ندارد. او در جهانی یکرنگ و بدون تغییر سیر می‌کند، حتی اگر مسیرش با مشکل همراه باشد. در اینجا او تنهاست و سنگینی وجود خود را حس می‌کند.
هوش مصنوعی: دیشب شاد و سرحال بودم و هیچ نگرانی نداشتم. همه چیز در اطرافم ساده و یکدست به نظر می‌رسید.
هوش مصنوعی: اگرچه با پای لنگ و آسیب‌دیده راه می‌رفتم، اما خودم و سنگی که به دوش می‌کشیدم، هرکدام نماد استقامت و سختی بودیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.