ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۲۳۵ آن روز که نور بر ثریا بستند وین منطقه بر میان جوزا بستند در کَتْمِ عدم بسان آتش بر شمع عشقت به هزار رشته بر ما بستند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به روزی اشاره می‌کند که نور و عشق به ما داده شد. او می‌گوید که عشق مانند شعله‌ای در فضای عدم وجود پیدا کرده و به هزاران رشته ما را به هم متصل کرده است. در واقع، این ابیات از اشتیاق و قوت عشق سخن می‌گویند.
هوش مصنوعی: آن روز که نور خورشید بر ستاره‌هایی در آسمان تابید و این منطقه میان دو نشانه جوزا قرار گرفت.
هوش مصنوعی: در دل تاریکی عدم، مانند آتش بر شمع عشق تو، به هزاران رشته ما را به هم بستند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ز آن پیش که نور بر ثریا بستند
وین منطقه بر میان جوزا بستند
در عهد ازل بسان آتش بر شمع
عشقت به هزار رشته بر ما بستند
آن روز که این گنبد مینا بستند
وین طارم نه سپهر اعلا بستند
نی کتم عدم بود،نه شمع و نه آتش
نی رشته،که عشق یار بر ما بستند
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.