گنجور » ابوسعید ابوالخیر » رباعیات

رباعی شمارهٔ ۱۸۷

هر راحت و لذتی که خلاق نهاد

از بهر مجردان آفاق نهاد

هر کس که زطاق منقلب گشت بجفت

آسایش خویش بر دو بر طاق نهاد

با دو بار کلیک بر روی هر واژه می‌توانید معنای آن را در لغت‌نامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برای معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است اینجا کلیک کنید.

* برای پیشنهاد تصاویر مرتبط با این شعر از نسخه‌های خطی اینجا را ببینید.

تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. برای نوشتن حاشیه اینجا کلیک کنید.

کمال نوشته:

۷۲۳۵

امیرعلی نوشته:

این شعر، در خصوص اهمیت تجرید (عدم وابستگی)، مرا به یاد شعر زیبایی از عطار انداخت که فرمود:

گر صفا میبایدت، تجرید شو
ور خرد داری ز اهل دید شو

(اهل دید = صاحبان بصیرت، اولوالالباب)