آسایش صد هزار جان یکدم توست
شادان بود آندل که در آندل غم توست
دانی صنما که روشنائی دو چشم
در دیدن زلف سیه پرخم توست
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
آسایش صد هزار جان یکدم توست
شادان بود آندل که در آندل غم توست
دانی صنما که روشنائی دو چشم
در دیدن زلف سیه پرخم توست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر احساس عمیق عشق و وابستگی هستند. شاعر می‌گوید که آسایش و آرامش زندگیش بسته به وجود محبوب است و شادی‌اش به غم محبوبش وابسته است. همچنین اشاره می‌کند که روشنایی و زیبایی چشمانش ناشی از دیدن زلف‌های پر خم و زیبای محبوب است. به طور کلی، این شعر نماد وابستگی عاطفی و زیبایی عشق است.
هوش مصنوعی: آسایش و آرامش هزاران جان تنها به یک لحظه از حضور تو بستگی دارد. کسی که خوشحال است، درد و غم تو را در دل دارد و به خاطر تو شادمانی‌اش را حفظ می‌کند.
هوش مصنوعی: می‌دانی محبوب من، که نور چشمانم در تماشای موهای سیاه و پرچین توست؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
آسایش صد هزار جان یک دم توست
شادان بود آن دل که در آن دل، غم توست
دانی صنما که روشنایی دو چشم
در دیدن زلف سیه پر خم توست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.