از میدان وقت میدان نفس زاید. قوله تعالی: «فلما افاق قال سبحانک». نفس خداوند وقت آنست که از وی چیزی در چیزی در آن نیامیزد. نفسهای اهل حقیقت سه است: نالهٔ تایبست، و خروش واله، و نعرهٔ واجد. اما نالهٔ تایب دیو راند، و گنااه شوید، و دل گشاید. و اما خروش واله مهر دنیا شوید، و اسباب سترد، و خلق فراموش کند. و اما نعرهٔ واجد در جان آویزد، و دل تشنه کند، و حجاب سوزد.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این متن، به مفهوم نفس و زمان در الهیات اشاره شده است. خداوند وقتی را برای درک حقیقت انسان‌ها مشخص کرده است. نفس‌ها به سه دسته تقسیم می‌شوند:
1. ناله تایب: نشان‌دهنده توبه و دوری از گناه.
2. خروش واله: نمایانگر عشق به دنیا و فراموشی مردم.
3. نعره واجد: بیانگر عطش روحی و تلاش برای رهایی از موانع.
هر یک از این حالت‌ها، واکنشی به حالت‌های مختلف روح و نفس است که در مسیر درک حقیقت و نزدیکی به خداوند شکل می‌گیرد.
هوش مصنوعی: زندگی در دنیا باعث می‌شود که نفسی به وجود بیاید. در آنجا خداوند می‌فرماید: "وقتی به خود آمد، گفت: ای پروردگار، تو پاکی." نفس او زمانی درست است که هیچ چیزی از او با چیزی دیگر آمیخته نشود. نفوس اهل حقیقت به سه دسته تقسیم می‌شوند: نالهٔ تائب، خروش واله، و نعرهٔ واجد. نالهٔ تائب باعث می‌شود که دیو رانده شود و گناهان بخشوده شوند و دل آرام گیرد. خروش واله انسان را از محبت دنیا دور می‌کند و وسایل آن را کنار می‌گذارد و خلق را فراموش می‌کند. نعرهٔ واجد به جان انسان نزدیک می‌شود، تشنگی دل را نمایان می‌کند و حجاب‌ها را می‌سوزاند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.