رخش امشب چراغ خانه کیست؟!
نگاهم شهپر پروانه کیست؟!
حدیث کوته زلفش دراز است
شب ما روز از افسانه کیست؟!
زده اشکم ز شادی خیمه غم
سواد چشم من کاشانه کیست؟!
جنون خیزد درین راه از غبارم
خرام شوخی مستانه کیست؟!
ندارد حاصلی جز ناامیدی
ندانم تخم دل از دانه کیست؟!
خماری دارم از درد سر غم
غبارم از خط پیمانه کیست؟!
زبان حرف گیسویش ندانم
که آخر ترجمانم شانه کیست؟!
سر زلفش فتد در پای هوشم
ندانم حلقه دیوانه کیست؟!
غلام حلقه بر دوش دو گوشم
حدیث دلکش جانانه کیست؟!
خوشا از مصرع بیدل که طغرل
سرشکم نسخه دیوانه کیست؟!
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از احساسات عمیق و مشغله‌های ذهنی خود سخن می‌گوید. او به زیبایی و جذابیت کسی که در دلش جای دارد اشاره می‌کند و عشق را به نوعی غم و خوشحالی توأمان توصیف می‌کند. تصاویر زیبایی از دلشکستگی، جنون و احساسی سردرگم از عشق و ناامیدی به تصویر کشیده شده است. او در جستجوی جواب سوالاتی درباره‌ی احساسات و معشوقش است، همچنین به مضامین مسائلی چون درد و شادی نیز اشاره می‌کند. در نهایت، شاعر به راز و رمز عشق و تاثیر آن بر زندگی‌اش می‌پردازد.
هوش مصنوعی: امشب در این خانه چه کسی مانند چراغ می‌درخشد؟! نگاهی که مانند بال پروانه به پرواز درآمده است، متعلق به کیست؟!
هوش مصنوعی: قصه و حوادثی که در شب ما گذشت، به طولانی بودن داستانی که درباره موهای گرفتنش وجود دارد، اشاره دارد. در واقع این شب برای ما همچون روزی است که پر از افسانه‌های مختلف است.
هوش مصنوعی: از شدت شادی اشک‌هایم سرازیر شده و در دل غم، چشمانم به‌مانند خانه‌ای است. اینجا ساکن کیست؟
هوش مصنوعی: جنون از غبار سر راه من برمی‌خیزد، و به من نشان بده که این لحن بازیگوشانه و مستانه از کیست؟!
هوش مصنوعی: این شعر به احساس ناامیدی و بی‌ثمری اشاره دارد. شاعر از زندگی و تلاش‌هایش سخن می‌گوید و بیان می‌کند که نمی‌داند چه کسی می‌تواند امید را در دلش به وجود آورد. به عبارت دیگر، او در جستجوی معنا و امید در دلش است، اما نمی‌تواند به نتیجه‌ای برسد.
هوش مصنوعی: من از درد و غم بسیار در حال خماری هستم و در این وضعیت، نمی‌دانم چه کسی می‌تواند مرهمی برای غصه‌هایم باشد.
هوش مصنوعی: من نمی‌دانم که چطور باید حرف‌های گیسوی او را بفهمم، چرا که در این سرزمین، ترجمانم به دست شانه‌اش است.
هوش مصنوعی: موهای او بر زمین قرار می‌گیرد و من نمی‌دانم آن حلقه دیوانه متعلق به کیست؟
هوش مصنوعی: کسی که به من خدمت می‌کند، در گوش‌هایم از کسی که دل را شاد می‌کند و جان را پر از محبت می‌سازد، سخن می‌گوید.
هوش مصنوعی: چه خوب است که احساسات عمیق و دردهای دل شاعر، مانند زخم‌های عشق در دل طغرل، به گونه‌ای نمایان است که نشان می‌دهد دیوانگی در عشق چه حالتی دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
سرشکم نسخهٔ دیوانهٔ کیست
جگر آیینه‌دار شانهٔ کیست
همین شعر » بیت ۱۰
خوشا از مصرع بیدل که طغرل
سرشکم نسخه دیوانه کیست؟!
دل گرم من آتشخانهٔ‌کیست
نگاه حسرتم پروانهٔ کیست
خط جام است امشب رهزن هوش
خیال نرگس م‌ستانهٔ کیست
هزار آیینه روز خویش شب کرد
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.