سرشکم نسخهٔ دیوانهٔ کیست
جگر آیینه‌دار شانهٔ کیست
جنون می‌جوشد از طرز کلامم
زبانم لغزش مستانهٔ کیست
دلم گر نیست فانوس خیالت
نفس بال و پر پروانهٔ کیست
ز خود رفتم ولی بویی نبردم
که رنگم گردش پیمانهٔ کیست
خموشی ناله می‌گردد مپرسید
که آن ناآشنا بیگانهٔ کیست
ندارد مزرع امکان دمیدن
تبسم آبیار دانهٔ کیست
نیاوردیم مژگانی فراهم
نمک‌پاش جگر افسانهٔ کیست
شعورم رنگ گرداند از که پرسم
ز خود رفتن ره کاشانهٔ کیست
گداز دل که سیل خانمانهاست
عرق پروردهٔ دیوانهٔ کیست
دل عاشق به استغنا نیرزد
خموشی وصع گستاخانهٔ کیست
به پیری هم نفهمیدیم افسوس
که دنیا بازی طفلانهٔ کیست
به دیر و کعبه کارت چیست بیدل
اگر فهمیده ای دل حانهٔ کیست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به جستجوی حقیقت درباره خود و جهان پیرامونش می‌پردازد. او از سرشک، جگر، و جنون سخن می‌گوید و از احساساتی چون عشق و تنهایی سخن می‌لرزد. شاعر به جستجوی معنای عمیق‌تری از ارتباطات انسانی و تجربه‌های زیسته‌اش نیز می‌پردازد و به نقد دنیای پیرامون، بازی‌های کودکانه‌اش و اعماق دل عاشق می‌پردازد. به طور کلی، این شعر بیانگر تنش بین دل و عقل، و تلاش برای درک حقیقت وجودی و معنای زندگی است.
هوش مصنوعی: خون و اشک من نشانهٔ دیوانگی کیست؟ و جگرم که از درد می‌سوزد، نشانگر چه کسی است؟
هوش مصنوعی: دیوانگی و هیجان من از نحوه‌ی صحبت کردنم مشخص است. زبانم به طرز خاصی به تپش افتاده و نمی‌دانم این حالت ناشی از چه کسی است.
هوش مصنوعی: اگر دل من در روشنایی خیال تو نیست، پس بال و پر پروانه‌ای که نفس می‌کشد، چه معنایی دارد؟
هوش مصنوعی: از خودم دور شدم، اما هیچ نشانی از خودم به جا نگذاشتم؛ حالا نمی‌دانم رنگ و بوی من به کدام نوشیدنی تعلق دارد.
هوش مصنوعی: سکوتی که وجود دارد به نوعی ناله می‌کند، نیازی به سؤال درباره آن غریبه و ناآشنا نیست.
هوش مصنوعی: در اینجا به این نکته اشاره می‌شود که در زمین‌های کشاورزی، امکان رویش و شکوفایی وجود ندارد و تنها کسی که می‌تواند دانه‌ای بکارید و آن را خرج کند، کشاورز یا آبیار است. به طور کلی، بدون زحمت و تلاش، هیچ چیزی به بار نمی‌آید.
هوش مصنوعی: ما هیچ مژگانی نیاوردیم که برای ما نمک بر زخم دل بپاشد، و افسانهٔ کیست در واقع بیانگر داستانی است که به آن اشاره می‌شود.
هوش مصنوعی: شعور و درک من از کجا باید بگوید که من باید از چه کسی بپرسم که راه بازگشت به خانه‌ام کجاست؟
هوش مصنوعی: دل همچون سیلابی است که خانه‌ها را خراب می‌کند و عرقی که از عشق می‌بارد، ثمره‌ی دیوانگی کیست؟
هوش مصنوعی: دل عاشق وقتی به بی‌نیازی می‌رسد، ارزشی ندارد. سکوت در برابر چالش‌های عشق، نشان از شجاعت و جسارت دارد.
هوش مصنوعی: حتی در دوران پیری نیز متوجه نشدیم که افسوس، دنیا مانند یک بازی ساده و بچگانه است که متعلق به چه کسی است.
هوش مصنوعی: اگر دل‌تان را درک کرده‌اید، دیگر به معابد و مکان‌های مذهبی چه نیازی دارید؟ مهم این است که بدانید قلب شما کجاست و متعلق به چه کسی است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
همین شعر » بیت ۱
سرشکم نسخهٔ دیوانهٔ کیست
جگر آیینه‌دار شانهٔ کیست
خوشا از مصرع بیدل که طغرل
سرشکم نسخه دیوانه کیست؟!
دل گرم من آتشخانهٔ‌کیست
نگاه حسرتم پروانهٔ کیست
خط جام است امشب رهزن هوش
خیال نرگس مستانهٔ کیست
هزار آیینه روز خویش شب کرد
[...]
رخش امشب چراغ خانه کیست؟!
نگاهم شهپر پروانه کیست؟!
حدیث کوته زلفش دراز است
شب ما روز از افسانه کیست؟!
زده اشکم ز شادی خیمه غم
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.