دل گرم من آتشخانهٔ‌کیست
نگاه حسرتم پروانهٔ کیست
خط جام است امشب رهزن هوش
خیال نرگس مستانهٔ کیست
هزار آیینه روز خویش شب کرد
صفا مهتاب فرش خانهٔ‌کیست
امل در مزرع ما ره ندارد
فسون ریشه، دام و دانهٔ کیست
اگر تیغت ندارد می‌پرستی
لب زخم خط پیمانهٔ‌کیست
ز چاک دل نواها می‌تراود
که می‌فهمد زبان شانهٔ‌کیست
نیرزیدم به تعمیر خیالی
غبارم یارب از ف‌برانهٔ کیست
رک گا نالهٔ زنجیر درد
چمن جولانگه دیوانهٔ کیست
سپند آهی کشید و چشم پوشید
به‌ا‌ین تکلیف خواب افسانهٔ کیست
شرارم ناز خواهد کرد خرمن
برون از ریشه جستن دانهٔ کیست
به ذوق بیخودی مردیم بیدل
شکست‌رنگ، صورت‌خانهٔ کیست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر حاکی از احساس تنهایی و جستجوی معشوق و معنا در زندگی است. شاعر با سوالاتی از خود و جهان اطرافش به ناپایداری و نامشخص بودن عشق و زندگی اشاره می‌کند. او به زیبایی‌ها و آرزوهایش می‌نگرد و در عین حال به درد و رنج‌هایش نیز اشاره می‌کند. تصاویری از عشق، امید، و ناامیدی در کنار هم قرار گرفته‌اند و شاعر در پی یافتن پاسخ‌ها و درک عمیق‌تری از وجود خودش و دنیایش است. شعر به نوعی تلاشی برای فهم رابطه انسان با عشق و هستی است.
هوش مصنوعی: دل من مانند آتشخانه‌ای پر از حرارت است و نگاه من پر از حسرت، مانند پروانه‌ای که به دور شعله می‌چرخد.
هوش مصنوعی: امشب خطی با رنگ و بوی خاص وجود دارد که در آن، هوش و ذکاوت را از ما می‌گیرد و گویا نرگس زیبایی خاصی دارد که همه را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
هوش مصنوعی: هزار آینه در روز خود، رنگ شب را به خود گرفت و ماه تابان، زمین را فرش کرد. خانهٔ کیست؟
هوش مصنوعی: امید و آرزو در زمین ما جایی ندارد، جادو و فریب ریشه‌ها را نمی‌سازد و هر کدام از زمین و دانه‌ها به چه کسی تعلق دارد؟
هوش مصنوعی: اگر شمشیر تو برنده نیست، چرا در برابر زخم‌ها و دردها سکوت می‌کنی و خودت را به بی‌عملی می‌سپاری؟
هوش مصنوعی: از عمق دل احساساتی بیرون می‌آید که تنها دل می‌تواند آن را درک کند، نه زبان.
هوش مصنوعی: من به تلاش برای اصلاح تصورات بی‌اساس خود نپرداختم، خدايا، از چه کسی باید کمک بگیرم که این مشکلات را برطرف کند؟
هوش مصنوعی: زنجیر درد مانند ناله‌ای است که در چمن به گوش می‌رسد و این فضا مکان جولان و حرکت دیوانه‌ای است.
هوش مصنوعی: سپند آهی کشید و چشمانش را از این مسئولیت که خواب داستانی را بر عهده دارد، برداشت.
هوش مصنوعی: آتش عشق من، ناز و نرم خواهد کرد، اما به ریشه‌اش نمی‌رسد، پس دانه از کجا می‌تواند جوانه بزند؟
هوش مصنوعی: در شور و شوقی که به آن دچارهستیم، ما بی‌خود شده‌ایم، اما این به چه کسی مربوط است که این احساس را بشناسد و درک کند؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
سرشکم نسخهٔ دیوانهٔ کیست
جگر آیینه‌دار شانهٔ کیست
جنون می‌جوشد از طرز کلامم
زبانم لغزش مستانهٔ کیست
دلم گر نیست فانوس خیالت
[...]
رخش امشب چراغ خانه کیست؟!
نگاهم شهپر پروانه کیست؟!
حدیث کوته زلفش دراز است
شب ما روز از افسانه کیست؟!
زده اشکم ز شادی خیمه غم
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.