به مردم قرض دادن بینوایی ست
ز مردم حق طلب کردن گدایی ست
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
به مردم قرض دادن بینوایی ست
ز مردم حق طلب کردن گدایی ست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این بیت بیان می‌کند که قرض دادن به مردم باعث فقیر شدن شخص می‌شود و درخواست حق از دیگران همانند گدایی است. در واقع، شاعر هشدار می‌دهد که وابستگی به دیگران و درخواست کمک می‌تواند به ذلت و فقر منجر شود.
هوش مصنوعی: به مردم کمک کردن و به آنها قرض دادن از روی نیاز و بی‌پولی است، در حالی که درخواست حق از مردم، به نوعی گدایی و ذلت به شمار می‌آید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بدانستند کان هر دو خدایی‌ست
پذیرفتنش جان را روشنایی‌ست
حصار چرخ چون زندان‌سرایی‌ست
کمر در بسته گِردش اژدهایی‌ست
ترا در پردهٔ جان آشنائیست
که با او پیش ازینت ماجرائیست
که تا دوران گردون را روائیست
بنای کار او بر بی‌وفائیست
هوای کوی جانان خوش هواییست
مگر آرام جان مبتلاییست
به بالای تو عاشق گشتم ای مه
بلای عشق جانان خوش بلاییست
نسیم صبح عنبر بو از آنست
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.