این عالم پیر طفل دیدار

چون پیرزنی ترا پرستار

گویم غم خویش لیک با یار

نه غیر و نه پاسبان زهی کار

رفتار آموز هفت سیار

هنگامه فروز هشت گلزار

اشجار فزون ز حصر و اثمار

بی حصر نموده رخ ز اشجار

ای شیخ چه دل نهی به دستار

گر مرد دلی دلی به دست آر

بالای بتان بلای جانست

یارب دلم از بلا نگهدار

تن لاغر و بار عشق فربه

[...]

هرکس به هوای جان گرفتار

ما بی تو ز جان خویش بیزار

جا بی‌ تو کنم به خلد هیهات

دل بی‌تو نهم به عیش زنهار

جان بی‌تو به پیکرم بود تنگ

[...]

هرکس نشناسدش که ناچار

از خانه گهی رود به بازار

در کرب و بلای حسین بی‌یار

چون گشت غریب و بی‌مددکار

بادا ز خدا درود بسیار

بر آن شه پاک و آل اطهار

ماییم ظهور نور انوار

جز ما نبود بدار دیار

جایی که منم صدای جبریل

میاید و کس نمیدهد بار

فیض احدیتیم و حق را

[...]

احمد شه نام جوی دیندار

هفتم شه خاندان قاجار

ای بی خرد اعتمادِ تُجّار

دست از حرکات زشت بردار

در غرب‌، سعادتست قوت

از توپ و تفنگ و جیش جرار

در شرق‌، عبادت و ریاضت

یا مهتری و ضیاع بسیار

یک چند شد از جفای اشرار

بنیاد بقای ما نگونسار

یک چند بهر دیار و هر شهر

گشتیم قتیل تیغ اشرار

با اینکه به حق حق نبودیم

[...]

آنکس که تو راست میهماندار

بسیار رفیق تو است بسیار

از توپ و تفنگ و جیش جرار

همره کندت‌، مترس زنهار

غافل که به خانقاه احرار

سیصد گوش است پشت دیوار

ای چرخ ستمگر جفاکار

دست از سر این محیط بردار

غافل که به خانقاه احرار

سیصد گوش است پشت دیوار

از دست و زبان دلی میازار

رفعت طلبی دلی بدست آر

از ساحت پاک آشیانی

مرغی بپرید سوی گلزار

در فکرت توشی و توانی

افتاد بسی و جست بسیار

رفت از چمنی به بوستانی

[...]