بزمی است ز لطف خلد پیکر

حورانش بکف در آب کوثر

آبی که خوی خجالت او

سر بر زند از جبین آذر

ساقی ز سواد شب فکنده

[...]

خاتون زمان بدست شبگیر

برداشت ز چهره پرده قیر

شب کحل شد و چو مردم کهل

آمیخت سواد قیر با شیر

نور رخ یوسف سماوی

[...]

ای جره ی صید جای دانش

پرواز گهت و رای دانش

پرورده برای ملک نطقت

در سایه پر همای دانش

چون چتر سخن جهان گشاید

[...]

تا منت توست هم نشینم

از ناز نمی کشد زمینم

خلخال هلال نعل سازم

چون داغ تو می سزد سرینم

بر دیده مهر مهر بندم

[...]

ای بر همه دشمنان مُقدم

اکرمت جمال خیر مَقدم

خرگاه شرف زدی دگر بار

بر دامن این کبود طارم

وز نور تو یافت رتبتی نو

[...]

ای روی تو عید عالم جان

خلقی ز تو روزه دار حرمان

خون ریختن اختیار کرده

بر کیش غم تو، عید قربان

تا گشته قلندران راهت

[...]