ای جره ی صید جای دانش
پرواز گهت و رای دانش
پرورده برای ملک نطقت
در سایه پر همای دانش
چون چتر سخن جهان گشاید
در موکب تو لوای دانش
از قرصه نور ساخت ذهنت
گوی آن کله قبای انش
از خاک در تو دیده ی عقل
زد کدیه توتیای دانش
گرد سم اسب تو لقب یافت
گویم که چه، کیمیای دانش
آئینه بخواه تا به بینی
نور خرد و صفای دانش
تا چاک زنی مرقع چرخ
بر دوش فکن ردای دانش
بی مجمره نسیم طبعت
خرم نشود هوای دانش
بی شکر شکر تو بنالد
طوطی سخن سرای دانش
ای هدهد غیب را سلیمان
ایش الخبر از سبای دانش
هم خوان مسافران بالاست
ذهن تو بمرحبای دانش
یک خانه خدای میهمان دار
نامد چو تو در سرای دانش
بالای بساط آفرینش
کامی است تو را بپای دانش
شیران سخن سگ تو گشنند
ای آهوی سبزه جای دانش
آن شد که زمانه را سزی تو
در عزم کله ربای دانش
با نافه دمد سخن ز لفظت
در باغ هنر کیای دانش
گلزار وجود بلبلان داشت
در بسته لب از نوای دانش
امروز ملک شهی روان است
در چتر سپهر سای دانش
یعنی که، بحق جو او نظامی است
در مرتبه پادشای دانش
ای ذات تو دانش مجسم
دایم بادا بقای دانش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف جایگاه و اهمیت دانش در زندگی می‌پردازد. شاعر از تشبیهاتی چون پرنده، هدهد و بلبل استفاده کرده تا نشان دهد دانش چگونه فرد را به اوج می‌رساند و او را در مسیر رشد و کمال قرار می‌دهد. او همچنین به تأثیر مثبت دانش بر تفکر و فهم انسان اشاره می‌کند و می‌گوید که بدون دانش، زندگی انسان به مانند هوای خنک بدون نسیم خواهد بود. در نهایت، شاعر از ذات خود دانش به عنوان یک موجود قابل دیدن و ارزشمند یاد می‌کند و آرزو می‌کند که همیشه در کنار انسان باقی بماند.
هوش مصنوعی: ای پرنده‌ی شکار، تو در جایی برای پرواز سرشار از علم و دانش قرار داری.
هوش مصنوعی: پرورده‌ای که برای پادشاهی زبان تو در سایه و حمایت علم و دانایی به وجود آمده است.
هوش مصنوعی: زمانی که کلام و سخن، مانند چتری بزرگ بر فراز تو گسترده می‌شود، در آن هنگام نشانه‌های دانش و آگاهی در محفل تو نمایان می‌شود.
هوش مصنوعی: ذهن تو مانند یک منبع روشنایی عمل می‌کند و می‌تواند به خوبی تصاویر و تصورات را شکل دهد. پس مانند یک گوی در دستانت، فکر کن و ایده‌هایت را به جلو بیاور.
هوش مصنوعی: از خاک تو، چشمان عقل به جستجوی حقیقت نگریسته و در تو، دانش به مثابه ی یک داروی شفابخش یافت شده است.
هوش مصنوعی: سم اسب تو نامی یافته است؛ بگویم چه، گنجینه‌ای از دانش است.
هوش مصنوعی: برای مشاهده روشنی عقل و پاکی دانش، به آینه نگاه کن.
هوش مصنوعی: تا زمانی که آستین خود را بزنید، بار دانش را بر دوش خود بلندی کنید.
هوش مصنوعی: اگر از زیبایی و لطافت طبیعت دور باشیم، هوای دانش و معرفت نیز دلپذیر نخواهد بود.
هوش مصنوعی: بدون وجود شکر، طوطی که سخن گو و با دانش است، از تو شکایت می‌کند.
هوش مصنوعی: ای هدهد، تو که در امور پنهان و غیب خبره‌ای، خبر سلیمان را از سرزمین سبا بیاور.
هوش مصنوعی: ذهن تو مانند همسفرانی است که با تو در مسیر آموختن همراهند و تو را به سمت دانش و معرفت می‌برند.
هوش مصنوعی: خانه‌ای که در آن از خدا میزبانی می‌شود، به لطف تو در عرصه دانش روشن و آباد است.
هوش مصنوعی: در جهان آفرینش، فرصتی برای بهره‌مندی و کامیابی وجود دارد، به شرطی که تو دانش و آگاهی لازم را داشته باشی.
هوش مصنوعی: در اینجا شاعر در مورد افرادی صحبت می‌کند که در زمینه سخن و بیان مهارت دارند و به نوعی از توهین یا تحقیر تفکر عمیق و دانش واقعی نسبت به آنها اشاره می‌کند. او به گونه‌ای یادآور می‌شود که کسانی که درکی عمیق از مسائل دارند، از صدای بی‌پایه و بی‌معنی آنها خسته شده‌اند. در واقع، این بیت به تمایز میان گفتار سطحی و عقل و دانش واقعی اشاره دارد.
هوش مصنوعی: زمانه به تو نیاز دارد تا با اراده و عمل خود، به پیشرفت و افزایش دانش کمک کنی.
هوش مصنوعی: از گلویی لطیف و خوشبو، سخنانی زیبا و دلنشین در دنیای هنر و معرفت جاری است.
هوش مصنوعی: وجود گلزار مانند باغی است که بلبلان (پرنده‌ها) در آن زندگی می‌کنند، اما به دلیل بسته بودن لب‌هایشان، نمی‌توانند از دانش و آگاهی خود لذت ببرند و نغمه سر دهند.
هوش مصنوعی: امروز سلطنت و حکومت پادشاه به طرز چشمگیری در آسمان علم و دانش وجود دارد.
هوش مصنوعی: به راستی، او دارای دانی است که در بالاترین مقام دانش، همچون پادشاهی می‌درخشد.
هوش مصنوعی: ای وجود تو نمایانگر علم و دانش است و امیدوارم که این دانش همیشه پایدار بماند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هر بیت که آمد از زبانش
بر یاد گرفت این و آنش
درکش سر زلف دلستانش
بشکن در درج درفشانش
جان را به لب آر و بوسه‌ای خواه
تا جانت فرو شود به جانش
جانت چو به جان او فروشد
[...]
می‌راند مگس ز روی خوانش
می‌داد نواله در دهانش
گه ظلمت و گاه نور دانش
گه خاص و گهی به عام خوانش
این نظم که بود در بیانش
در خاتمه گشت هم‌عنانش
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.