زلیخایی که رشک حور عین بود

به مغرب پرده عصمت نشین بود

به زندان تا مهش خلوت نشین بود

شد آمد سوی زندانش چنین بود

کنون ای یار، چون تقدیر این بود

ز تقدیرش حوالت این چنین بود

ز عالم رفت آن شاه قلی نام

که با اقبال و دولت همنشین بود

چو تقدیر آمد از تدبیر درماند

چه تدبیر اینزمان تقدیر این بود

چو جستم از خرد تاریخ فوتش

[...]

نه باغی جنت روی زمین بود

نه محفل مجلس نقاش چین بود

چنان آشفته آن نازنین بود

که نی در آسمان نی در زمین بود

نگویم دوزخ روی زمین بود

که دوزخ پیش او خلد برین بود

بسا کس را که یاری همنشین بود

همیشه در گمانش اینچنین بود

ز بس هر سو غزالی نازنین بود

سراسر دشت چون صحرای چین بود

زمین طناز و گردون خشمگین بود

که با آن زهره با این یاسمین بود

در آن ره فرصت خوردن همین بود

بوقت تنگ مرگش همنشین بود

غم و اندیشه ننگ آن زمین بود

نشاط افزای فردوس برین بود

خوش آن عالم که عشرت هم قرین بود

بهشت آسمانی در زمین بود

نه موج گریه با حسنش قرین بود

که دریا ماه را زیر نگین بود

به شهر اندر زنی کو نازنین بود

اگر مستور در محفل گزین بود

تو هم دانی نه این جرم زمین بود

قضای آسمانی این چنین بود

نه غزنینش همی زیر نگین بود

که سلطان همه روی زمین بود

کجا وی را سپاهی در کمین بود؟

کجا در بحر آتش‌های کین بود؟

یکی از نسل خیرالمرسلین بود

یکی از ملت عیسی به دین بود

تمام عمر کار هر دو این بود

که این داد و سِتد با هم قرین بود