به ترتیب گُهرهای شب‌افروز

خبر داده ز ساعات شب و روز

کبابی تر بخوردی اول روز

بر او سوده یکی در شب‌افروز

چو صبحت گر شبی باید بِهْ از روز

چراغ از مشعل روشن برافروز

به آیین جهان‌داران یکی روز

به مجلس بود شاهِ مجلس‌افروز

گروهی تازه‌روی و عشرت‌افروز

به گاه خوش‌دلی روشن‌تر از روز

مَلِک بارِ دگر گفت از دل‌افروز

به گفتن گفتن از ما می‌رود روز

به روی دوستان مجلس برافروز

که تا روشن شود هم چشم و هم روز

بدان سیمین دو نار نرگس افروز

که گردی بستد از نارنج نوروز

بهاری داری ازوی بر خور امروز

که هر فصلی نخواهد بود نوروز

برای آنکه خود را تا به امروز

به‌نام نیک پرورد آن دل‌افروز

که شاید مهد آن ماه دلفروز

به برج آفتاب آوردن آن روز

به نزهت بود روزی با دل‌افروز

سخن در داد و دانش می‌شد آن روز

ولیکن این چراغ جنّت افروز

بود رخشنده‌تر از نور هر روز

بدیشان گفت هر بنده که امروز

سلاح انداخت آزادست و پیروز

نگاهی سوی آن زن کرد یک روز

بدید از پرده روی آن دلفروز

تعهد کرد بسیاری شب و روز

که تا با حال خود شد آن دلفروز

خبر دادند ازو شه را که امروز

غلامی در رسید الحق دلفروز

که سازی بر لبِ این بَحرَم امروز

عبادت را یکی معبد دلفروز

بزرگانش بعشق دل همان روز

فرستادند صد دختر دلفروز

بهر گامی که برگیری تو امروز

ز حضرت تحفهٔ یابی دلفروز