دست چه بود خود سرش را بر کند

آن سری کز جهل سرها می‌کند

پرده‌دار تو درت را بر کند

جان تو با تو به جان خصمی کند

او ز حیوانها فزون‌تر جان کند

در جهان باریک کاریها کند

تا دم آن از دم این بشکند

مار من آن اژدها را بر کند

نان کجا اصلاح آن جانی کند

کو دل از فرمان جانان بر کند

یک زمان از وی عنایت بر کند

عقل زیرک ابلهیها می‌کند

تا من و ماهای ایشان بشکند

نفس خودبین فتنه و شر کم کند

طبع گاوی از سرت بیرون کند

خوی حیوانی ز حیوان بر کند

گر ز سقف خانه چوبی بشکند

بر تو افتد سخت مجروحت کند

جز مگر دزدی که خدمتها کند

صدق او بیخ جفا را بر کند

حوت اگرچه کشتی غی بشکند

دوست را چون ثور کشتی می‌کند

صورت گرمابه گر جنبش کند

در زمان او از عجوزه بر کند

دشتها را گز گز آن شه چاه کند

رقعه را از خشم پیش او فکند

زانک شیطان خشت طاعت بر کند

گر دو صد خشتست خود را ره کند

تا عصا را باطل و رسوا کند

اعتبارش را ز دلها بر کند

کیست مولا آنک آزادت کند

بند رقیت ز پایت بر کند