ترک لذات جهان کردی به کل

این جهان را دیده اندر عین ذُل

ای دریغا عالمان با عمل

شد یقینشان حاصل ما در خلل

محو گردد صورت آفاق کل

عزها کلی بدر گردد بذل

پس صبا این بیتها بر لوح دل

نقش کرد و گفت خود را العجل

گرچه می‌گویم سخن از درد دل

تو مگو آنجا که من گردم خجل

باز رستی از نگار سنگدل

دلبر هر جائیی پیمان گسل

کز برای عذر تو گفتم غزل

از صبا بشنو که دارد در بغل

چون ورع شد یار با علم و عمل

حسن اخلاصت بباید بی خلل

گفت ای آدم تو هستی جزو و کل

عزها کلی بدل کردی بذل

آنچه ما دانیم از اسرار کل

بگذرانیم از همه از عزّ و ذل

باز بنگر تا سر ختم رسل

چند دیده خویش را در عین ذل

گر نیامرزی تمامت جزو و کل

عزّها کلّی بدل گردد بذل

بهترین ومهترین جزو و کل

مهدی اسلام و هادی سبل

شوق چه بود آگهی دادن بدل

تا رهایی یابد او از آب و گل

روح چه بود پای تاسر گشته کل

دستها کلّی فرو شسته ز ذل

یک زمان این پرده‌ها را برگسل

این خیال جسم و صورت را بهل

ناگهان عشق از کمین گاه ازل

روی خود بنمود بی مکر و حیل

هر دو عالم را بهم بر زد بکل

عقل سودایی شد اندر عین ذل

عشق پنهان بود پیدا کرد کل

عشق معشوقیست اندر عین ذل

جسم آدم صورت جان گشت کل

گشت پیدا راه عزّ و راه ذل