عشق نبود کیمیای جان بود

درد عالم را همه درمان بود

چونکه مقصد گوهر غلتان بود

موج توفان گلشن ریحان بود

جنت و دوزخ مرا یکسان بود

جنتش سر منزل جانان بود

آتشی کاندر ره جانان بود

خویشتر از صد چشمه ی حیوان بود

چونکه در راه شه خوبان بود

آب و آتش پیش من یکسان بود

زندگی و مرگ او یک سان بود

بی تفاوت درد بیدرمان بود

از شرار آتشش پروا نبود

در دلش جز یاد آن یکتا نبود

گاو کشتن کار قصابان بود

نفس کشتن همت سلمان بود

کون جامع نزد ما انسان بود

ور نباشد این چنین حیوان بود

پارسی گو گرچه گل خندان بود

ژاله بر وی بهتر از باران بود

موج جامع حضرت انسان بود

که گلش قطره دلش عمان بود

آدمی بر صورت رحمان بود

یا که حق بر صورت انسان بود

عاشقان را تن اسیر جان بود

جان اسیر جذبهٔ جانان بود

وهم بی شک خلق را شیطان بود

گرچه اندر صورت انسان بود

قدرت او قدرت یزدان بود

هر چه از اونیست به او آن بود

شکر این کت جامه الوان بود

پوشش بیچاره عریان بود

وین مگس از لشکر شیطان بود

کشتن و تاراندنش آسان بود

عشق حیدر معنی ایمان بود

شادی و آزادی ما آن بود

قصه‌پردازی در این صحرا نبود

چشم غمازی به سوی ما نبود