شکر نعمتهای حق می‌گو مدام

تا کند حق بر تو نعمتها تمام

چار چیز از چار دیگر شد تمام

چون شنیدی یاد می‌دار ای غلام

هر چه را کرده‌ست بر تو حق حرام

دور باش از وی که باشی نیک‌نام

چیست تقوی ترک شهوت و حرام

از لباس و از شراب و از طعام

از حلال پاک کم گیرند کام

تا نیفتند اهل تقوی در حرام

گر بخوانی باب و مامت را به نام

نعمت حق بر تو می‌گردد حرام

آخر روزت نکو نبود منام

پیشتر از شام خواب آمد حرام

گر بیابی از سعادت این مقام

صاحب تجرید باشی والسلام

آنکه باشد در پی قوت حرام

در تن او دل همی‌میرد تمام

بر سر سیری مخور هرگز طعام

تا نمیرد در برت دل ای غلام

تا دهندت جای در دارالسلام

با فقیران روز و شب می ده طعام

چند خواهی ماند نه پخته نه خام

نه بد و نه نیک نه خاص ونه عام

آفرینش از تو بگرفته نظام

اولین و آخرین را کن تمام

آتش اندر آتش شوقت مدام

باد کرده راه پیمایی تمام

سی هزار اسرار از سرّ کلام

در میان آورد از بهر نظام

یک زمان در سوی آن حضرت خرام

تا شود کار همه عالم تمام

عشق مغز کاینات آمد مدام

عشق هر چیزی کند صاحب مقام

رفت آدم نزد او کردش سلام

گفت ای فرزند، و ای صدرانام

در جهان قدس هر دم میخرام

تا شود کارت همه یکسر تمام

دید شهبازی که آمد پیش دام

گفت پیدا گشت آنجا گاه کام