خلق را خواند سوی درگاه خاص

حق را خواند که وافر کن خلاص

در قضا ذوقی همی‌بینند خاص

کفرشان آید طلب کردن خلاص

چشمتان تر باشد از بعد خلاص

که شوید از بهر شهوت دیو خاص

هم بدان تیغش بفرمود او قصاص

کی کند مکرش ز علم حق خلاص

حامله گریان ز زه کاین المناص

و آن جنین خندان که پیش آمد خلاص

عشق چون کشتی بود بهر خواص

کم بود آفت بود اغلب خلاص

گر نبودی حبس دنیا را مناص

نه بدی وحشت نه دل جستی خلاص

جز عمادالملک نامی در خواص

در شفاعت مصطفی‌وارانه خاص

جان تو بخرید آن دلدار خاص

آن دم از گردن زدن کردت خلاص

خواب عامست این و خود خواب خواص

باشد اصل اجتبا و اختصاص

خون نخسپد بعد مرگت در قصاص

تو مگو که مردم و یابم خلاص

باز چون آید به سوی بزم خاص

کی بود آنجا مهابت یا قصاص

از فلان راهب که دارد خمر خاص

تا ز خاص و عام یابد جان خلاص

زانک ملت فضل جوید یا خلاص

پاک بازانند قربانان خاص

دادمی آن نوح را از تو خلاص

تا مشرف گشتمی من در قصاص

آن خراسی می‌دود قصدش خلاص

تا بیابد او ز زخم آن دم مناص

هرچه افزون‌تر همی‌جست او خلاص

سوی که می‌شد جداتر از مناص

کی دهد زندانیی در اقتناص

مرد زندانی دیگر را خلاص

همچو مرغی کز قفس گردد خلاص

یا چو خونی کش ببخشند از قصاص

شحنه فرمان داد بر حکم قصاص

مال داری خواست کش بدهد خلاص