ازندا تو جان خود ایثار کن

هر دوعالم را پر از انوار کن

چونک غم‌ بینی تو استغفار کن

غم بامر خالق آمد کار کن

گر توکل می‌کنی در کار کن

کشت کن پس تکیه بر جبار کن

زودشان در یاب و استغفار کن

همچو ابری گریه‌های زار کن

عقل را با عقل یاری یار کن

امرهم شوری بخوان و کار کن

گر نباشی نخل‌وار ایثار کن

کهنه بر کهنه نه و انبار کن

سعد دیدی شکر کن ایثار کن

نحس دیدی صدقه و استغفار کن

صورتی از صورتت بیزار کن

خفته‌ای هر خفته را بیدار کن

دزد نفس شوخ را بردار کن

یا در حق گرد و استغفار کن

اولش جان در تن ای هشیار کن

وز سقنقور آنگهی بر کار کن

ساقیا جامی دگر بر کار کن

یاد زین الدین علی فخار کن

قدرت حق بین و پس اقرار کن

هرچه دون حق بود انکار کن

فقر بگزین و غنا ایثار کن

اختیار خود فدای یار کن

صوفیانه گر بیابی این خصال

رو به صوفیخانه و انکار کن

فقر بگزین و غنا ایثار کن

اختیار خود فدای یار کن

صوفیانه گر بیابی این خصال

رو به صوفیخانه ای و کار کن

ذکر حق ای یار من بسیار کن

تا توانی کار خوش در کار کن

خود گناهی،از خود استغفار کن

نور او وابین و ترک نارکن

جان ما را مطلع انوار کن

سر ما را محرم اسرار کن

هر چه داری رو فدای یار کن

با وجود احتیاج ایثار کن

خویش را ایثار راه یار کن

جان خود از وصل برخوردار کن

جسم را در راه جانان خوار کن

جان به خاکپای او ایثار کن