به زور جهاندار یزدان پاک

بیفگندم از دل همه ترس و باک

یکی هفته بر پیش یزدان پاک

همی بود گشتاسپ با درد و باک

ستایش گرفتم به یزدان پاک

کزویست امید و زو بیم و باک

چو کردی جهان را ز بدخواه پاک

نیامدت از پیل وز شیر باک

گراینده باشد به یزدان پاک

بدو دارد امید و زو ترس و باک

سر نامه گفت از خداوند پاک

بباید که باشیم با ترس و باک

ترا داد این کشور و مرز پاک

مخور غم که رستی ز اندوه و باک

شما دل به فرمان یزدان پاک

بدارید وز ما مدارید باک

چنین گفت کان کو به یزدان پاک

فزون دارد امید و هم بیم و باک

که هرکس که برگردد از دین پاک

ز یزدان ندارد به دل بیم و باک

نخواند مرا داور از آب پاک

جز از پاک ایزد مرا نیست باک

بد و نیک بیند ز یزدان پاک

وزو دارد اندر جهان بیم و باک

سرنامه گفت از جهاندار پاک

بباید که باشیم با بیم و باک

بیک روی بر نام یزدان پاک

کزویَست امید و زو ترس و باک

نترسی همی از جهاندار پاک

ز گردان نیامد ترا شرم و باک

بگسترد بیژن پس آن نان پاک

پراومید یزدان دل از بیم و باک

سه دیگر که گفتی ز یزدان پاک

نبینم به دلت اندرون بیم و باک

برفتند و گفتند گر جان پاک

نباشد به تن نیستمان بیم و باک

وز این پس جز از پیش یزدان پاک

نباشم کز اویست امید و باک

کسی کو نترسد ز یزدان پاک

مر او را ز سوگند و پیمان چه باک