کجا نام این نامور هوم بود

پرستنده دور از بر و بوم بود

چند گویی مرتضی مظلوم بود

وز خلافت راندن محروم بود

نه فلک را تا ابد مخدوم بود

زانکه او سلطان ده معصوم بود

چون دهانش نقطهٔ موهوم بود

عقل اگر زو گفت نامعلوم بود

نه که هر مغلوب شه مرحوم بود

نه که المغلوب کالمعدوم بود

آن انایی بر تو ای سگ شوم بود

در حق ما دولت محتوم بود

هر چیز که در علم تو معلوم بود

موجود باشد اگر چه معدوم بود

نخل دو جهان شکستن و ساختن

در دست ارادت تو چون موم بود

هجر تو و دیده آتش و موم بود

چشمی که ترا ندیده آن شوم بود

ای قبله دیده دیده خود کافر نیست

کز قبله خود همیشه محروم بود

دلیران چو شیران در آن بوم بود

همان تفرشی طفل معصوم بود

بسکه از ذوق عمل محروم بود

جان او وارفته ی معدوم بود