مگر کاین همه بند و چندین دروغ

بدین بچگان تو باشد فروغ

سخن گفتن من شود بی فروغ

شود پیش او چارهٔ من دروغ

ببردی ازین پادشاهی فروغ

همی چاره جستی بگفت دروغ

وگر هیچ گردی به گرد دروغ

نگیرد بر من دروغت فروغ

که من زین که گفتم نجویم فروغ

نگردم به هر کار گرد دروغ

که من زین سخنها نجویم فروغ

نگردم به هر کار گرد دروغ

همه راست گفتی نگفتی دروغ

به کژی نگیرند مردان فروغ

ز گیتی ندانی سخن جز دروغ

به کژی گرفتی ز هرکس فروغ

همی داند آنکس که گوید دروغ

همی زان پرستش نگیرد فروغ

چنین داد پاسخ که هرگز دروغ

بر شهریاران نگیرد فروغ

رخ پادشا تیره دارد دروغ

بلندیش هرگز نگیرد فروغ

زبان را مگردان به گرد دروغ

چو خواهی که تاج از تو گیرد فروغ

ندانی تو گفتن سخن جز دروغ

دروغ آتشی بد بود بی‌فروغ

بدانید کان کس که گوید دروغ

نگیرد ازین پس بر ما فروغ

اگر جفت گردد زبان بر دروغ

نگیرد ز بخت سپهری فروغ

پدید آید از گفت یک تن دروغ

ازان پس نگیرد بر ما فروغ

گرانمایگان را فسون و دروغ

به کژی و بیداد جستن فروغ

به هفتم که بستیهد اندر دروغ

به بی‌شرمی اندر بجوید فروغ

ز دانش بود جان و دل را فروغ

نگر تا نگردی به گرد دروغ

دگر کو بشوید زبان از دروغ

نجوید به کژی ز گیتی فروغ