من آهنگ دیدار تو کردمی

به چهر تو دیده بپروردمی

هم امشب یکی تاختن کردمی

دمار از دلیران برآوردمی

گوگرد سرخ خواست ز من سبز من پریر

در پیشش ار نیافتمی روی زردمی

خود سهل بود سهل که گوگرد سرخ خواست

گر نان خواجه خواستی از من چه کردمی

گر نیستی زمانه به جنگ و نبرد خلق

پیوسته با زمانه کجا در نبردمی

ور آسیای چرخ بر غمم نگرددی

در جوی آسیا متوطن نگردمی

آب مراد زیر پل کس نمی‌رود

[...]

باور نکردمی که رسد کوه سوی کوه

مردم رسد به مردم، باور بکردمی

کوهی بد این تنم که بدو کوه غم رسید

من مردمم چرا نرسیدم به مردمی؟

گر دو تن را در نظر آوردمی

در میان هر دو حکمی کردمی

گر ساقیم حاضر بدی، وز بادهٔ او خوردمی

در شرح چشم جادوش صد سحر مطلق کردمی

گرخاطر اشتر دلم خوش شیرگیر او شدی

شیران نر را این زمان در زیر زین آوردمی

زان ابروی چون سنبلش، زان ماه زیبا خرمنش

[...]

بی پر و بی پا سفر می‌کردمی

بی لب و دندان شکر می‌خوردمی

هر گهی که رو به دنیا کردمی

من ازیشان زخم و ضربت خوردمی

ورنه تادیب و عتابت کردمی

بهر این پرسش ترا آزردمی

گر به مال و ملک و ثروت فردمی

من دهانت را پر از زر کردمی

گر روی شادی دیدمی کی تکیه بر غم کردمی

ور بوی درمان بردمی کی پای بند دردمی

گر یافتی دل محرمی مانا که کردی مرهمی

ور زانکه بودی همدمی بودی که غم کم خوردمی

گرهمنفس بودی مرا یا یار کس بودی مرا

[...]

به عقل ار نه آهستگی کردمی

به گفتار خصمش بیازردمی

من آنم که چون حمله آوردمی

به رمح از کف انگشتری بردمی

اگر دوست بر خود نیازردمی

کی از دست دشمن جفا بردمی؟

یاد آن شب ها که در خلوت به روز آوردمی

تا طلوع مهر با آن مهربان می خوردمی

می ز دست رشک خورشید فلک نوشیدمی

بر جمال راحت جان روح می پروردمی

می کشد صد بار نومیدی مرا هر ساعتی

[...]

چنان با خودش هم نفس کردمی

که بی او نفس برنیاوردمی

کاشکی صد جان به دست آوردمی

تا فدای نعل کفشت کردمی

نزدیک یار اگر نه چنین خوار و خردمی

در هجرش این مذلت و خواری نبردمی

بی‌او ز جان ملول شدم، کو خیال او؟

تا جان خود به دست خیالش سپردمی

از باد صبح‌گاه درین تنگنای هجر

[...]

گهی میل سرو سهی کردمی

گهی با ریاحین به سر بردمی