کجا جنگ را پیش ازین ساختیم

ز اندیشه هرگونه پرداختیم

ز هر گونه گفتیم و انداختیم

سرانجام یکسر برین ساختیم

دگرگونه بود آنچ انداختیم

بریشان همی تاختن ساختیم

نخستین که ما رزمگه ساختیم

سخن رفت زین کار و پرداختیم

که ما رای پیوند او ساختیم

ز بیگانگی دل بپرداختیم

کنون زآتبین چون بپرداختیم

ز کوش و فریدون سخن ساختیم

جهان را از ایرج بپرداختیم

کنون رای و رَسم دگر ساختیم

خراسان چو ما تاختن ساختیم

ز تور و سپاهش بپرداختیم

ای عشق در آفاق بسی تاختیم

تا از دل و دلدار برانداختیم

آخر حق صحبتی که با تست مرا

بشناس و همان گیر که نشناختیم

ز دارا سر تخت پرداختیم

سر تاج اسکندر افراختیم

چو دیوان بسی چاره‌ها ساختیم

از این دیو‌، خانه نپرداختیم

چو ما راه آن پرده نشناختیم

از آن پرده اینک برون تاختیم

گرچه در عشق تو جان درباختیم

قیمت سودای تو نشناختیم

سالها بر مرکب فکرت مدام

در ره سودای تو می‌باختیم

خود تو در دل بودی و ما از غرور

[...]

هرچه همه عمر همی ساختیم

در ره ترسابچه درباختیم

راهب دیرش چو سپه عرضه داد

صد علم عشق برافراختیم

رقص‌کنان بر سر میدان شدیم

[...]

نه بدانستیم و نه بشناختیم

نه زمانی نیز دل پرداختیم

ای دریغا جان بتن در باختیم

قیمت جان ذرهٔ نشناختیم

ما چو قدر وصلت، ای جان و جهان، نشناختیم

لاجرم در بوتهٔ هجران تو بگداختیم

ما که از سوز دل و درد جدایی سوختیم

سوز دل را مرهم از مژگان دیده ساختیم

بسکه ما خون جگر خوردیم از دست غمت

[...]

دوش عشق شمس دین می باختیم

سوی رفعت روح می افراختیم

در فراق روی آن معشوق جان

ماحضر با عشق او می ساختیم

در نثار عشق جان افزای او

[...]

کور مرغانیم و بس ناساختیم

کان سلیمان را دمی نشناختیم

صوفییم و خرقه‌ها انداختیم

باز نستانیم چون در باختیم