فرود آمد و رخش را آب داد

هم از ماندگی چشم را خواب داد

شب تیره چون زلف را تاب داد

همان تاب او چشم را خواب داد

سرتیغ در چرخ مه تاب داد

سنان باغ کین را به خون آب داد

چو نیلوفر از دیدگان آب داد

به دندان،سرانگشت را تاب داد

شب را به نور روی چو مهتاب تاب داد

دل را به بند سنبل پرتاب تاب داد

آواره کرد از دلم آن صبر کو مرا

با تیر چشم او گه پرتاب تاب داد

مسکین دلم در آتش هجران بسوخت ولی

[...]

ژاله از نرگس فرو بارید و گل را آب داد

وز تگرگ روح پرور مالش عناب داد

چشم مست او که مژگان را به قتلم تیز کرد

خنجر زهراب داده در کف قصاب داد

هر خدنگ غمزه ای را کاو به شست ناز بست

[...]

ز بادام، گلبرگ را آب داد

به فندق، سر زلف را تاب داد

چو شب آهن روز را آب داد

به الماس شب روز را تاب داد

چشم مستت گو شمال نرگس پر خواب داد

طاق ابرویت شکست گوشه محراب داد

گر جفا اینست کز زلف تو بر من میرود

عاقبت پیش تو خواهم دامن او تاب داد

گفته دادی بخواه از غمزه خونریز ما

[...]

پادشاهی که به شب خلق جهان را خواب داد

دست صنعش طره ی مشکین شب را تاب داد

هر دم از دارالشفای شوق از بهر دوا

دردمندان را ز حکمت شکر و عناب داد

چون به دست صنع خود خوان کرم می گسترید

[...]

به کشور ستانی عنان تاب داد

ز کشور ستانان سنان آب داد

ژاله از نرگس فروبارید و گل را آب داد

وز تگرگ روح پرور مالش عناب داد

سلطان دین رضا چو تقی را لعاب داد

بر کونش اطلاع به یک فتح باب داد

در بر محمد ابن علی تقی گشود

سایل ز هرچه کرد سئوالش جواب داد

علمی که داده بود محمد به مرتضی

[...]

آهم از پیچیدگی، چون رشته، تن را تاب داد

اضطرابم اشک را خاصیت سیماب داد

گرچه اقبالم ضعیف افتاده، ادبارم خوش است

آسمان روز سیاهم را شب مهتاب داد

{بیاض}

[...]

تا عرق‌،‌گلبرگ حسنت یک دوشبنم آب داد

خانهٔ خورشید رخت ناز بر سیلاب داد

کس به ضبط دل چه پردازد که عرض جلوه ات

حیرت آیینه را هم جوهر سیماب داد

در محبت غافل از آداب نتوان زبستن

[...]

حسنی که یادش آینهٔ حیرت آب داد

زان رنگ جلوه کرد که داد نقاب داد

هرجا بهار جلوه او در نظر گذشت

شکی‌که سر زد از مژه بوی‌گلاب داد

یک -جلوه داشت عاشق ومعشوق پیش این

[...]

سیل غمی‌ که داد جهان خراب داد

خاکم به باد داد به رنگی ‌که آب داد

راحت درین بساط جنون‌خیز مشکلست

مخمل اگر شوی نتوان تن به خواب داد

یارب چه مشربم‌ که درین شعله انجمن

[...]

شب که باد جلوه‌ات چشم خیالم آب داد

حیرت بی‌تابی‌ام آیینه بر سیماب داد

در محبت خودگدازی هم نشاط دیگر است

هر قدر دل آب‌ کردم یادم از مهتاب داد

با قضا غیر از ضعیفی پیش بردن مشکل است

[...]

پرتو تو ماه را مهتاب داد

لعل را اندر دل سنگ آب داد