زمین از تابه آتش بتر بود

جهان را داغی از وی بر جگر بود

شیخ دارانی که شیخ فقر بود

بو سلیمان نام و قطب عصر بود

ماه و خورشید فرش آن در بود

خشتی از سیم و خشتی از زر بود

در همان صیدگاه حاضر بود

سوی او چشم شاه ناظر بود

طفلی به رفاقت پدر بود

کز معنیش اندکی خبر بود

تو بودی آنکه منظور نظر بود

فروغ عارضت نور بصر بود

به تارک نارون را زان سپر بود

که از سنگ تگرگش بیم سر بود

یکی بودند تا از جان اثر بود

بهمشان میل هردم بیشتر بود

نه در دستش همین شق قمر بود

به هر انگشت از اینش سد هنر بود

میان روز و شب فرق آنقدر بود

که هر سیاره خورشید دگر بود

هنوز آثار گرمی با شرر بود

کز آن در مجلس شیرین خبر بود

دل شیرین که مرغی بسته پر بود

پرش ساعت به ساعت خسته تر بود

اگر چه ظاهرا صورت دگر بود

ولی پنهان نوایی بیشتر بود

کسی را کاندر آنجا دیده در بود

سراسر دشت و صحرا در نظر بود

که اندر طالعم کاش آن هنر بود

که آهم را در آن دل این اثر بود

وصال او دمی یا بیشتر بود

وز آن یک دم نصیبش یک نظر بود

مگرنه دیگران را این هنر بود

که هر دم آبروشان بیشتر بود

ز مژگانت که زخمش بر جگر بود

به وصف ازبخت من بر گشته تر بود

لوم، پس عائد به اهل شر بود

ذیل عدل حق، از آن اطهر بود

زر از سیم هر چند بهتر بود

بسی کمتر از در و گوهر بود