تا شود امتحان شاه تمام

نیکمردان شوند صید لئام

چون که دوشیزگیش گشت تمام

مایه در تخمدان گرفت مقام

زن ار برد خواهی‌، ببر روز «‌رام‌»

که‌ رامش‌ خوشست‌ اندرین‌ روز و کام

تا که در ایران ز قانونِ اساسی هست نام

تا دهد مشروطه آزادی به خیلِ خاص و عام

تا ز ظالم می‌نماید عدل سَلبِ احترام

هر زمان این شعر می‌گویم پیِ ختمِ کلام

گشت دل را گرچه زلفت ای نکو اندام دام

یا که صبحم شد ز گیسوی تو خون آشام شام

باز هم بر خیز و ده آغاز تا انجام جام

روی بنما تا بری یکباره از اصنام نام

ز تهمورث و ایرج و سلم و سام

فریبز و کاووس والا مقام

بر او هکمتانه نهادند نام

فشاندند دست و گرفتند جام

شه ماد خود قاصدی نیک نام

ببابل فرستاد و داد این پیام

که این روز روشن بمانند شام

همه کار ماگشت اینک تمام

که چو شاه را زندگی شد تمام

کند دختر او به جایش قیام

شه لیدیا بد کرزوس نام

جهان بود وی را همیشه بکام

بگفتا که کورش جوانست و خام

گمانش که عالم بگیرد بکام

بشد دور کورش بگیتی تمام

نماندی از وجز یکی نیک نام

بشاهی نکردند بر من سلام

نه باج و نه هدیه نه پیک و پیام

جلودار شان بود مینوی نام

که از نوجوانی همی خواست کام

هم از اسب تازی و زین ولگام

دگر چیزهائی که بودی بنام

بچنگ آوری آن جزایر تمام

بماند بعالم ز تو نیک نام

چو بشنید شه داریوش این پیام

پسندید و شد زین سخن شاد کام

بر دخت شه چون بیامد غلام

بگفتا شهنشه بدادت پیام

همی نیک مرد و همی نیک نام

ز مردانگی عالمش شد بکام