بندهٔ شهوت ندارد خود خلاص

جز به فضل ایزد و انعام خاص

راند سوی او و گفتش بکر خاص

کل ترا باشد ز غم یابی خلاص

طالب علمست بهر عام و خاص

نه که تا یابد ازین عالم خلاص

هر صباح و هر مسا سرهنگ خاص

می‌رسد از من همی‌جوید مناص

هست سنی را یکی تسبیح خاص

هست جبری را ضد آن در مناص

این دعا می‌خواهد او از عام و خاص

کالخلاص و الخلاص و الخلاص

از کدامین بند می‌جویی خلاص

وز کدامین حبس می‌جویی مناص

خلق را خواند سوی درگاه خاص

حق را خواند که وافر کن خلاص

در قضا ذوقی همی‌بینند خاص

کفرشان آید طلب کردن خلاص

چشمتان تر باشد از بعد خلاص

که شوید از بهر شهوت دیو خاص

هم بدان تیغش بفرمود او قصاص

کی کند مکرش ز علم حق خلاص

حامله گریان ز زه کاین المناص

و آن جنین خندان که پیش آمد خلاص

عشق چون کشتی بود بهر خواص

کم بود آفت بود اغلب خلاص

گر نبودی حبس دنیا را مناص

نه بدی وحشت نه دل جستی خلاص

جز عمادالملک نامی در خواص

در شفاعت مصطفی‌وارانه خاص

جان تو بخرید آن دلدار خاص

آن دم از گردن زدن کردت خلاص

خواب عامست این و خود خواب خواص

باشد اصل اجتبا و اختصاص

خون نخسپد بعد مرگت در قصاص

تو مگو که مردم و یابم خلاص

باز چون آید به سوی بزم خاص

کی بود آنجا مهابت یا قصاص

از فلان راهب که دارد خمر خاص

تا ز خاص و عام یابد جان خلاص