امیدوارم اگر صد رهم بیندازی

که بار دیگرم از روی لطف بنوازی

چو روزگار نسازد ستیزه نتوان برد

ضرورت است که با روزگار در سازی

جفای عشق تو بر عقل من همان مثل است

[...]

تو خود به صحبت امثال ما نپردازی

نظر به حال پریشان ما نیندازی

وصال ما و شما دیر متفق گردد

که من اسیر نیازم تو صاحب نازی

کجا به صید ملخ همتت فرو آید

[...]

تا کی به جمال و مال دنیا نازی

آمد گه آنکه راه عقبی سازی

ای دیر نشسته وقت آنست که جای

یک چند به نوخاستگان پردازی

دیگران در ریاضتند و نیاز

ای که در کام نعمت و نازی

چه خبر دارد از پیاده سوار

او همی تیزد و تو می‌تازی

خبیث را چو تعهد کنی و بنوازی

به دولت تو گنه می‌کند به انبازی

خبیث را چو تعهد کنی و بنوازی

به دولت تو گنه می‌کند به انبازی

خبیث را چو تعهد کنی و بنوازی

به دولت تو گنه می‌کند به انبازی

که سعدی راه و رسم عشقبازی

چنان داند که در بغداد تازی

یک مریدی به رسم طنازی

شد از ایشان و کرد غمّازی

این که دادت نظر که گل سازی

خانه‌ها را به خشت پردازی

کار دنیا بود یقین بازی

ناسزائی اگر بوی سازی

خویش را بهر حق چو دربازی

دل و جان را ز غیر پردازی

هر یکی را زبان و آوازی

هر یکی را جدا به حق رازی

گذر از پارسی و از تازی

کز زبان شرح حق بود بازی

بازیچه نیست آخر آیین عشق‌بازی

با دوست درنگیرد تا روح در نبازی

چون شاهد حقیقی محجوب شد ز غیرت

در بت‌پرستیم دان با نسبت مجازی

تا آفتاب تابان از شرق برنیاید

[...]

به خوبی‌ست هر دل نوازی ایازی

ولی همچو محمود کو پاک بازی

نخواهم که روی رقیبان ببینم

گدا را ز سگ واجب است احترازی

جهان پر ز حسن است کو مهرورزی

[...]

به یک کرشمه توانی که کار ما سازی

ولی به چارۀ بیچارگان نپردازی

در آرزوی خیالت غلام خوابم من

خنک کسی که تواش همنشین و همرازی

عیار مهر تو یک ذره کم نگردانم

[...]

کیست کاین فتنه نشاند که تو می‌آغازی

کیست بر روی زمین کش تو نمی‌اندازی

نیست در جمله جهان مثل تو صاحب حسنی

چشم را گوی که زو دیده‌ام این غمازی

پیش از آن کز غم تو خانه بپردازد دل

[...]

ذوق وجد وسماع وجان بازی

هست در قوم ملت تازی

تا تو از کار گل بپردازی

کرده باشد زمانه صد بازی