اَقبِلِ الساقی برَیحانٍ و راح

هاتِها تَفتَرُّعَن ثَغرِالمِلاح

موسم عیش است در ده جام می

کز جهان بی می نیاید کس فلاح

اِنتَهی فی السُّکرِاَغصانُ الرُّبی

[...]

اَقبِلِ الساقی برَیحانٍ و راح

هاتِها تَفتَرُّعَن ثَغرِالمِلاح

موسم عیش است در ده جام می

کز جهان بی می نیاید کس فلاح

اِنتَهی فی السُّکرِاَغصانُ الرُّبی

[...]

تعالوا نشرب الراح

بکاسات و اقداح

روح‌ها داد روح را زان راح

به صبوحی اربعین صباح

ای مبارک ز تو صبوح و صباح

ای مظفر فر از تو قلب و جناح

ای شراب طهور از کف حور

بر حریفان مجلس تو مباح

ای گشاده هزار در بر ما

[...]

کل مساء و صباح یسکرنا العشق براح

قد یئس‌ المحزن منا، التحق الحزن بصاح

خر نشاید کشت از بهر صلاح

چون شود وحشی شود خونش مباح

لاجرم کفار را شد خون مباح

همچو وحشی پیش نشاب و رماح

کز ضرورت هست مرداری مباح

بس فسادی کز ضرورت شد صلاح

بس کسان صفعش زدند اندر مزاح

بس کسان گفتند ای صاحب‌فلاح

بر در آن صومعهٔ عیسی صباح

تا بدم اوشان رهاند از جناح

این طلب همچون خروسی در صیاح

می‌زند نعره که می‌آید صباح

گفت ناهنگام حی عل فلاح

خون ما را می‌کند خوار و مباح

کفو باید هر دو جفت اندر نکاح

ورنه تنگ آید نماند ارتیاح

باز ستر و پاکی و زهد و صلاح

او ز ما به داند اندر انتصاح

چون گذشت آن حال گفتندش صباح

تو چنین گفتی و این نبوَد صلاح

نعرهٔ مؤذن که حیا عل فلاح

وآن فلاح این زاری است و اقتراح

لا ابالی مر کسی را شد مباح

کش زیان نبود ز غدر و از صلاح

روز روشن گردد آن شب چون صباح

من نتانم باز گفت آن اصطلاح

تا بگفته مصطفی شاه نجاح

السماح یا اولی النعمی رباح