ای دل به غم فراق دایم خونی

وی جان بامید وصل جانان چونی

شوقت همه روزه بیشتر میگردد

زان رو که بعشق هر زمان افزونی

مائیم اسیر دام گیسوی کسی

سودائی زلف عنبرین بوی کسی

ذرات جهان شده گرفتار چو من

در قید کمند حلقه موی کسی

تا سنبل زلف تو برآشفت بروی

خلق از پی جست وجو شده کوی بکوی

خواهی نشود واقف اسرار تو کس

عارف که ترا بدید گفتی که مگوی

بحرست مرا جام می و حق ساقی

مستی ز شراب نور وجه باقی

هر لحظه هزار بحر می نوشیدم

سیراب نشد جان من از مشتاقی

ای در دل هر ذره ز تو سودائی

از مهر جمال تو جهان شیدائی

مست از می وصل تو چنانم که دگر

از هستی خویش نیستم پروائی

تا مستی هستیت نگردد لاشی

از جام وصال او کجا نوشی می

تا در نظرت نقش توئی می ماند

در کوی حقیقت نبری هرگز پی

جنبش بحر عشق پیداشد

موج زد نقش ما هویدا شد

گشت دریا عیان بصورت ما

مائی ما نمود دریا شد

هر دو عالم بنقش ما بنمود

[...]

چو شاه از جای خود عزم سفر کرد

سپاه و لشکر خود را خبر کرد

چو دید آن شه که عالم هست ویران

ز گنج خویشتن کارش چو زر کرد

سپاه شاه را چون بود جا تنگ

[...]

ای که داری حسن جان افزای دوست

دررخ خوبان نظرکن بین که ظاهر حسن اوست

گر همی خواهی عیان بینی جمال روی یار

دل ز فکر غیر خالی کن که پیدا اندروست

پرشد از نور تجلی جمالش کاینات

[...]

یارم چو نقاب از رخ چون ماه گشودست

از پرده هر ذره بمن مهر نمودست

یک ذات بنقش دو جهان دید هویدا

هرکس که دل از زنگ دویی پاک ز دودست

تا یار ز خلوتگه خود رفت بصحرا

[...]

جام جهان نما دل انسان کامل است

مرآت حق نما بحقیقت همین دل است

دل مخزن خزاین سرالهی است

مقصود هر دو کون ز دل جو که حاصل است

مهر جمال دوست ز هر ذره عیان

[...]

دوش دیدم یار مست و جمله اغیار مست

جام مست و باده مست و خانه خمار مست

جان ما مست و حریفان مست و ساقی مست مست

بزم مست و شاهد و مطرب همه یکبارمست

عقل مست و عشق مست و عاشق و معشوق مست

[...]

درد عشقش مرهم جان منست

کفر عشقش عین ایمان منست

بی سرو سامان شدن در عشق دوست

هم بجان او که سامان منست

آیت دیوانگی و عاشقی

[...]

هرکس که در حریم وصال تو محرم است

اورا فراغت از غم و شادی عالم است

در مجلس شهود کسی را که بار شد

فارغ ز جست و جو همه دم شاد و بی غمست

دل را صفا و نور بود از رخت ولی

[...]

چو از عالم جمال او عیانست

بعالم ازچه رو رویش نهانست

نظر کن در مزایای دو عالم

ببین عکس رخ او چون عیانست

رخ چون آفتاب یار تابان

[...]

مائیم و عشق و مهر و وفا هر کجا که هست

معشوق و ناز و جور و جفا هرکجا که هست

زاهد به آرزوی بهشت است و حور عین

عاشق در اشتیاق لقا هرکجا که هست

گر معتکف بکعبه و گر ساکنم به دیر

[...]

یار در جانست و جان جویان که آن جانان کجاست

دل بدلبر همدم و پرسان ز جان کان جان کجاست

ای دل غافل چه مینالی ز درد فرقتش

من چو در عین وصالم آخر این هجران کجاست

می نماید عکس رخسارش ز مرآت جهان

[...]

طالب وصل ترا خانه چه کعبه چه کنشت

مست دیدار ترا جای چه دوزخ چه بهشت

دست بیچون کرم طینت ما روز ازل

ز آتش عشق وز آب خم و پیمانه سرشت

هرچه در هر دو جهان صورت هستی دارد

[...]

یارم چو بناز و عشوه برخاست

فریاد برآمد از چپ و راست

هر سو چه روی بجست و جویش

ای دل بخودآ که یار با ماست

از تابش آفتاب رویش

[...]

مرا با دوزخ و جنت چه کار است

مراد عاشقان دیدار یار است

دلی کز هر دو عالم نیست یکتا

کجا در مجلس وصل تو بار است

بده ساقی ز جام بیخودی می

[...]