ای صحن بارگاه توام روضه ی نعیم

دور از درت مراست جهان حفره ی جحیم

بر تختگاه چرخ زمینش بود مقام

آن سالکی که بر سر قبر تو شد مقیم

حاشا که حالت تو فرامش فتد مرا

[...]

هر گه به سیر لاله نظر در چمن کنم

یاد از علی اکبر گلگون کفن کنم

اوراق گل چو بنگرم آمود خاک و خون

نسبت به نعش قاسم خونین بدن کنم

شاخی چو سبز و تازه ز نخلی فتد جدا

[...]

ای طایف حریم تو اعیان کاینات

ذرات ملک زایر کوی تو از جهات

تو گشته زیر خاک و من اسوده بر زمین

ما را هلاک در همه حالت به از حیات

ما را ز داغ خود زدی آتش به دلی ولی

[...]

صدری که سوده روح به پا صد رهش جبین

در صف به خون و خاک نگون شد ز صدر زین

افراخت اختر تعب از خاک تا سماک

انداخت فرش تعزیت از عرش تا زمین

هر پیکری ز رامش و آرام و امن و فرد

[...]

قومی که امتیاز صواب از خطا کنند

خود کاش اختیار وفا بر جفا کنند

کلک قدر نگاشت قضایای نینوا

بر لوح زر که باطل و حق را جدا کنند

از قهر و قتل و غارت و اخراج و دستبرد

[...]

آنانکه نفس خویش جری بر جفا کنند

چون صبر بر شکنجه روز جزا کنند

بهر قتال آل نبی تیغ ها به دست

با آنکه دین وی به زبان ادعا کنند

ترک تغافل اهل ستم را چو رسم نیست

[...]

قومی که اجتماع به بزم عزا کنند

تا استماع واقعه ی کربلا کنند

هم عرشیان ز بال به خاک افکنند فرش

هم قدسیان به قاتل و سامع دعا کنند

طیر و وحوش ناله ی واویلتا زنند

[...]

گر جن و انس در قدمت جان فدا کنند

حاشا کی از حقوق تو یک جو ادا کنند

کار خدا و خلق چو با هم قیاس شد

انکار صدق غایله ی کربلا کنند

با آنکه این معامله در زر و قوع یافت

[...]

ناکس نه درک خشم خدا از رضا کند

کی ترک اعتراض به امر قضا کند

پرواز چون تواند ازین دام مرغ دل

الا ز خوف بالی و بالی جدا کند

وجه حسینیش آنکه نه وجهه است در اصول

[...]

عجز است نفس ناطقه را از بیان حال

ورنی ازین قضیه نبستی زبان قال

چندین هزار غم که یکش نیست گفتنی

چتوان نگاشت زین الف و با و جیم و دال

در شرح شمه ای ز مصیبات سرمدی است

[...]

چتوان سرودن آن همه با این زبان لال

افسانه ای که رفت برون از حدود فال

ظلمی که ماند و خصم نکرد از قصور بود

او خود نداشت ورنه نکولی ز هر نکال

سخت آن چنان دو طفل نمردی ز تشنگیش

[...]

هرگه کنم به واقعه ی کربلا مرور

مغزم رود ز هوش و فتد عقلم از شعور

تا در نظر نوایب این فتنه نقش بست

دل جست نفرت از تن و تن شد ز جان نفور

هر جا حدیث حادثه زای تو سر کنند

[...]

چو از داستان سوگ تو یک نکته سر کنم

عنوان صد صحیفه به خون جگر کنم

ناید کهن که تازه تر است از چه این حدیث

تا حشر هر دقیقه بیانی دگر کنم

از سلک مسلمین چو تو مظلوم و صابری

[...]

در سوگ این ستم زدگان بحر و بر گریست

هرچ اندر آسمان و زمین خشک و تر گریست

آن شب زمین به خواریشان سختتر گداخت

آن شب زمان به زاریشان زارتر گریست

کاندر خرابه دختر خردش رقیه نام

[...]

بر اشک او مکین و مکان بوم و بر گریست

سامان شام را همه دیوار و در گریست

ناگه چو شمع صبحگهی سر به پای برد

خوابش ربود و باز فرو جست و درگریست

کای وا دریغ کو پدرم شد دگر چرا

[...]

بر حال آن صبی نه همان طشت زر گریست

نه طشت واژگون فلک سر به سر گریست

پیچید زین رزیه به خود و اینقدر گداخت

غلطید زین قضیه به سر و آنقدر گریست

کاو یک طرف فتاد و سر از کف به یک طرف

[...]

بر درج خشک اوکه و مه لعل تو گریست

بر جای اشک لعل دل از هر بصر گریست

هر فردی از وحوش به سبکی دگر گداخت

هر صنفی از طیور به طرزی دگر گریست

غمناک و شاد نوع ملک در فلک فسرد

[...]

آن ناکسان که پخته ز جان خام میکنند

پیداست ز اول آنچه سرانجام می کنند

آبش نداده تشنه لبش سر بریده باز

یا للعجب که دعوی اسلام می کنند

عار یهود و ننگ نصاراست دینشان

[...]

قومی که بر قتال تو اقدام کرده اند

برخود شکنج آخرت الزام کرده اند

صیاد در کمین و به صید تو کامجوی

غافل از آنکه دانه ی خود دام کرده اند

جای دغا و بذل و تقرب به اهل راز

[...]

کز هر شکنج و غم که در امکان سراغ داشت

در عهد زر خرید و بر اعضای خود گذاشت

در نینوا لوای نبی زد به خاک و خون

در یثرب آن علم که ابوبکر برفراشت

آبش ز خون آل علی داد این عمر

[...]