چراغ انجمن علم و فضل زین‌الدین

که قدوه علما بود و زبده فضلا

فقید صاف ضمیزی که همچو آئینه بود

دلش ز صیقل انوار شرع عین صفا

زبسکه شوق لقای جناب باری داشت

[...]

دریغا ز حاجی محمدعلی

ثمین گوهر درج مجد و علا

که ناگاه از کین بخاکش فکند

سپهر جفا پیشه چون نقش پا

بر اوج فلک یافت روحش مقام

[...]

شیخ ستوده خصلت عبدالنبی که بودش

یکسر صفات نیکو جمله خصال زیبا

دانشوری که بودش از آبگینه دل

روشن چراغ حکمت از نور حق تعالی

بنمود کوکب او رو در نشیب و عالم

[...]

حیف از میر فلک مرتبه عبدالغفار

ابروی گهر نسل شه او دانا

که ز عقد در سادات گرامی گهرش

ناگه افتاد بخاک ره و شد ناپیدا

جذبه شوق ملاقات رسول مدنی

[...]

تعالی‌الله از این دو طفل توام

که یکجانند گوئی در دو قالب

یکی را لاله‌سان پیمان حسن

بود از باده گلگون لبالب

یکی از پرتو رخسار تابان

[...]

عالم فاضل جناب میرمعصوم آنکه بود

رأی او روشن‌تر از مرأت بود از آفتاب

آنکه بودند اهل دانش از محیط علم او

گوهرافشان بر تهی‌دستان معنی چون سحاب

ناگه آورد آفتاب عمر او رو در غروب

[...]

راهب که ز داغ رحلت او

خونابه ز چشم دوستان رفت

پرواز گرفت مرغ روحش

زین باغ بروضه جنان رفت

رفت و زغمش فغان احباب

[...]

آصف روشن‌دل صاحب ضمیر

سید نیکو سرشت پاک زاد

مسندآرای وزارت آنکه هست

شاه ایران را محل اعتماد

نکته‌سنجانی که هر یک سفته‌اند

[...]

چون جواد از حدیقه دنیا

رفت و پا در ریاض خلد نهاد

کلک مشتاق کز رگ مژگان

خون ازین غصه چشمه چشمه کشاد

بهر تاریخ او نوشت که شد

[...]

حضرت میرزا ابوطالب

ابروی سراچه ایجاد

آنکه صدخانه دل از لطفش

گشت چون کعبه خلیل‌آباد

آنکه معمار قدرت آب و گلشن

[...]

چون پر ز گردش فلک و دور روزگار

پیمانه حیات محمد ربیع شد

حکم خدا رسید و ازین خاکدان سرای

فرمان کردگار جهان را مطیع شد

بار حیات بست و ز قوتش فغان بلند

[...]

ز تیغ خسرو صاحب قرآن سلطان داراشأن

به گاه رزم چون اشرف گریزان روز میدان شد

طلب از هرکسی مشتاق کردم سال تاریخش

خرد گفتا ز تیغ پادشاه اشرف گریزان شد

بما دوش این مژده روح‌پرور

ز فیض نسیم سحرگاه آمد

که از کعبتین مه و مهر ما را

همه نقش امید دلخواه آمد

ز دور فلک کوکب ما ز پستی

[...]

پریشان گشت چون جمعیت افغان ز اصفاهان

به تخت پادشاهی شاه دین طهماسب شاه آمد

رقم زد کلک مشتاق از پی تاریخ این مصرع

شه دین آفتاب آسمان عز و جاه آمد

بحمدالله که از نیروی بخت و قوت طالع

در آخر شامل احوال ما لطف اله آمد

ز عون حق کلید نصرت و مفتاح فیروزی

به دست خسرو صاحب قرآن طهماسب شاه آمد

خراسان و عراق و شام در زیر نگین او

[...]

دریغ و درد که از محفل جهان چون شمع

بچشم اشک‌فشان رفت میرزااحمد

ز شوق صحبت روحانیان ز عالم تن

بسوی عالم جان رفت میرزااحمد

ازاین چمن شد و مرغان بناله می‌گویند

[...]

فرید دهد مسیب که کوکب بختش

ز روشنی برخ ماه‌طلعتان ماند

محیط فیض رسانی که خامه از دستم

ز وصف او بسحاب گهرفشان ماند

بنای همت او طرفه مرتفع قصریست

[...]

چو تیغ نادر دوران شهنشه ایران

بدهر غلغله از فتح قندهار افکند

برای جستن تاریخ این همایون فتح

ببزم اهل سخن رهروی گذار افکند

کشید سر بگریبان و مطلعی مشتاق

[...]

فروغ مشعله دودمان مرتضوی

که همچو مهر بر آفاق مدتی تابید

مه سپهر شرف میرزا شفیع که بود

چه طعنه‌ها زد رخشندگیش بر خورشید

غروب کرد چنان تیره ساخت عالم را

[...]

غنچه گلبن مقصود زمان

رفت بر باد فنا تا خندید

صرصر حادثه چون برگ خزان

دفتر هستیش از هم پاشید

کرد خون در دل مرغان چمن

[...]