... یا رب مکناد آفت ایام خرابت

حافظ نه غلامیست که از خواجه گریزد

صلحی کن و بازآ که خرابم ز عتابت

... نصیبه ازل از خود نمی توان انداخت

مگر گشایش حافظ در این خرابی بود

که بخشش ازلش در می مغان انداخت ...

... خرقه از سر به درآورد و به شکرانه بسوخت

ترک افسانه بگو حافظ و می نوش دمی

که نخفتیم شب و شمع به افسانه بسوخت

... طالع نامور و دولت مادرزادت

حافظ از دست مده دولت این کشتی نوح

ور نه طوفان حوادث ببرد بنیادت

... عیش بی یار مهیا نشود یار کجاست

حافظ از باد خزان در چمن دهر مرنج

فکر معقول بفرما گل بی خار کجاست

... سرو سرکش که به ناز از قد و قامت برخاست

حافظ این خرقه بینداز مگر جان ببری

کآتش از خرقه سالوس و کرامت برخاست

... ندای عشق تو دیشب در اندرون دادند

فضای سینه حافظ هنوز پر ز صداست

... همیشه در نظر خاطر مرفه ماست

اگر به سالی حافظ دری زند بگشای

که سال هاست که مشتاق روی چون مه ماست

... چمن آرای جهان خوشتر از این غنچه نبست

حافظ از دولت عشق تو سلیمانی شد

یعنی از وصل تواش نیست به جز باد به دست

... هوا گرفت زمانی ولی به خاک نشست

زبان کلک تو حافظ چه شکر آن گوید

که گفته سخنت می برند دست به دست

... خنده جام می و زلف گره گیر نگار

ای بسا توبه که چون توبه حافظ بشکست

... ور وسمه کمانکش گشت در ابروی او پیوست

بازآی که بازآید عمر شده حافظ

هرچند که ناید باز تیری که بشد از شست

... نمی کنی به ترحم نطاق سلسله سست

مرنج حافظ و از دلبر ان حفاظ مجوی

گناه باغ چه باشد چو این گیاه نرست

... کـ این گوشه پر از زمزمه چنگ و رباب است

حافظ چه شد ار عاشق و رند است و نظرباز

بس طور عجب لازم ایام شباب است

... بر اهل وجد و حال در های و هو ببست

حافظ هر آن که عشق نورزید و وصل خواست

احرام طوف کعبه دل بی وضو ببست

... آن که ناوک بر دل من زیر چشمی می زند

قوت جان حافظش در خنده زیر لب است

آب حیوانش ز منقار بلاغت می چکد ...

... ز دست جور تو گفتم ز شهر خواهم رفت

به خنده گفت که حافظ برو که پای تو بست

... می داندت وظیفه تقاضا چه حاجت است

حافظ تو ختم کن که هنر خود عیان شود

با مدعی نزاع و محاکا چه حاجت است

... سرود مجلست اکنون فلک به رقص آرد

که شعر حافظ شیرین سخن ترانه توست

... تو را نصیب همین کرد و این از آن دادست

برو فسانه مخوان و فسون مدم حافظ

کز این فسانه و افسون مرا بسی یادست