در سر مردان غم عشق تو معجر می کشد

زاهدان را در خرابات قلندر می کشد

هشت راه از کعبه وصل تو تا زر می رود ...

... بر کیش غم تو عید قربان

تا گشته قلندران راهت

فرمان سپهر را بفرمان ...

آیین قلندر ار نظر کوتاهی است

ترتیب ادب علامت آگاهی است ...

قلاش و قلندری و عاشق بودن

می خواره و بت پرست و فاسق بودن ...

این ره نبرد مگر به سر ناپاکی

شوخی شنگی قلندری بی باکی

خاکت بر سر حدیث سر چند کنی ...

... نقش همه کس فرا پذیریم چو شمع

عشاق قلندریم و شرط است که ما

آن شب که نسوزیم بمیریم چو شمع

... نقش همه کس فراپذیریم چو شمع

عشاق قلندریم و شرط است که ما

آن شب که نسوزیم بمیریم چو شمع

... مقش همه کس فرا پذیریم چو شمع

عشاق قلندریم و شرطست که ما

آن دم که نسوزیم بمیریم چو شمع

... نیاساید از رقص و زخرقه بازی

زهی پاکباز قلندر شکوفه

چو پیران زند بر عصا تکیه وانگه ...

... حمد بی حد و ثنای بی عد پادشاهی را که وجود هر موجود نتیجه خود اوست وجود هر موجود حمد و ثنای وجود او که وان من شییء الا یسبح بحمد آن خداوندی که از بدیع فطرت و صنیع حکمت به قلم کرم نقوش نفوس را بر صحیفه عدم رقم فرمود و آب حیات معرفت را در ظلمات خلقیت بشریت تعبیه کرد که و فی انفسکم افلا تبصرون

قلندروشان تشنه طلب را سکندروار به قدم صدق سلوک راه ظلمات صفات بشری میسر گردانید و به عنایت بی علت خضر صفتان سوخته جگر آتش محبت را به سرچشمه آب حیات معرفت رسانید که او من کان میتا فاحییناه و جعلنا له نورا یمشی به فی الناس

و درود بسیار و آفرین بی شمار بر ارواح مقدس و اشباح بی دنس صد و بیست و اند هزار نقطه نبوت و عنصر فتوت باد که سالکان مسالک حقیقت و مقتدایان ممالک شریعت بودند که اولیک الذین اییناهم الکتاب والحکم و النبوه خصوصا بر سرور انبیا و قافله سالار قوافل اولیا محمدمصطفی صلوات الله علیه و علی آله و ازواجه و عترته الطیبین الطاهرین و خلفایه الراشدین الهادین المهدیین و اضحابه اجمعین و سلم تسلیما کثیرا ...

... نه خوش منشان و خیر خندان دانند

از سر قلندری تو گر محرومی

سری است در آن شیوه که رندان دانند ...

... وین راه مقامران بازنده پاک

مردی باید قلندری دامن چاک

تا بر گذرد عیاروار و چالاک ...

... دل داده ایم ما بر دلدار میرویم

پانزدهم ملامت است باید که ملامتی صفت باشد و قلندر سیرت نه چنانک بیشرعی کند و پندارد که ملامت است حاشا و کلا آن راه شیطان و دلالت اوست و اهل اباحت را ازین مزله بدوزخ برده اند ملامتی بدان معنی باشد که نام و ننگ و مدح و ذم و رد و قبول خلق بنزدیک او یکسان باشد و بدوستی و دشمنی خلق فربه و لاغر نشود و این اضداد را یکرنگ شمرد این ضعیف گوید بیت

زان روی که راه عشق راهی ننگ است ...

... نامردان را درین قدح رنگی نیست

ایشان ندانستند که آیین پروانه قلندروش چه چیز باشد بیت

آیین قلندری و آیین قمار

در شهر من آورده ام ای زیبا یار ...

... نه خوش منشان و خیره خندان دانند

از سر قلندری تو گر محرومی

سری است در آن شیوه که رندان دانند

ما قلندروشان قلاشیم

ما چه مردان جنگ و پرخاشیم ...

... بیفشاند آستین بر هردو عالم

قلندروار در میخانه بنشست

لب ساقی صلای بوسه در داد ...

... نوای مطرب عشقش اگر در گوش جان آید

ز کویش دست بفشاند قلندروار برخیزد

چو یاد او شود مونس ز جان اندوه بنشیند ...

... به یک ساغر در آشامم همه دریای مستی را

چو ساغر می کشم باری قلندروار اولی تر

خرد گفتا به پیران سر چه گردی گرد میخانه ...

در بزم قلندران قلاش

بنشین و شراب نوش و خوش باش ...