اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب
»
شمارهٔ ۱۰۲
تا بر لگن عشق سواریم چو شمع
نقش همه کس فرا پذیریم چو شمع
عشّاق قلندریم و شرط است که ما
آن شب که نسوزیم بمیریم چو شمع
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به عشق و ویژگی‌های آن اشاره می‌کند. او به شمع تشبیه می‌شود که در پی عشق، خود را فدای دیگران می‌کند. عشق و محبت در اینجا همچون شمعی است که درخشان و سوزان است، اما باید در این راه از خودگذشتگی کرد. شاعر همچنین می‌گوید که عاشقانی هستند که برای عشق زندگی می‌کنند و اگر در این راه به خود سوزی نرسند، بهتر است که بمیریند.
هوش مصنوعی: ما همچنان که در عشق غرق شده‌ایم، مانند شمع در زندگی‌امان به دیگران نور می‌دهیم و نقش و نشان تمام کسانی را که ملاقات می‌کنیم، به یاد می‌سپاریم.
هوش مصنوعی: ما عاشقان دیوانه‌ای هستیم و برای ما لازم است که اگر در شبی که باید بسوزیم، نتوانیم این کار را انجام دهیم، مانند شمع خواهیم مرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ما بر لگن عشق سواریم چو شمع
نقش همه کس فراپذیریم چو شمع
عشّاق قلندریم و شرط است که ما
آن شب که نسوزیم بمیریم چو شمع
با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع
مقش همه کس فرا پذیریم چو شمع
عشّاق قلندریم و شرطست که ما
آن دم که نسوزیم بمیریم چو شمع
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.