... نه تنها شد صبوحی از غم هجران تو محزون

فغان شد ناله شد خونین جگر شد دیده تر شد

... چون در تکلم می شوی از حسرتت گم می کند

سوسن زبان قمری فغان بلبل نوا طوطی سخن

اندر خرامشهای تو از طرف بستان می فتد ...

... تو گفتی مگر شور محشر برآمد

که کر شد همی گوش چرخ از فغان ها

ز یکسو عوای ذیآب و ثعالب ...

... نغمه خوان گشتند با لحنی خوش و صوتی عجیب

شور و فریاد و فغان در صحن باغ انداختند

از صغیر و از نفیر و از هدیر و از نعیب ...

... دریاست همی دست و دلش راست ولیکن

از دست و دلش شور و فغان در دل دریاست

پروا کند از بردن مال دگران لیک ...

... من ستم زده از خاک کرده مضجع و مرقد

من از گرسنگی اندر فغان وزیر ز سیری

همیشه بحر مرا هست جزر و بحر ورامد ...

... دریغ و درد که ما را ز علم نیست نشان

فغان و آه که ما را ز شرع نیست خبر

نه واقفیم ز حکم خدا و شرع رسول ...

... ودیعت است در انبان روزگار آن سنگ

فغان خلق برآوردی و برآید زود

ز خانمان تو بر آسمان غریو و غرنگ

... دمه بر غارت جان ها موکل

دگرباره فغان و زاری خلق

برآمد در چنین غوغای هایل ...

فغان ز گردش این چرخ کوژپشت کهن

سپهر کژ حرکات و ستاره ی ریمن ...

... مهی ز برج رسول خدا محمد رفت

فغان و ناله مرغان سبز پوش چمن

بر آسمان ز نغیب غراب اسود رفت ...

... می کشد دایم در ایوان از کف خضر آب حیوان

نی فغان از ماه و کیوان نز غم ایام دارد

گفتم این گه گاه شد یا هست مادام الحیاتش ...

... مران چکامه که شد کار شاعری درهم

فغان ز کوشش استاد و آرزوی پدر

دریغ از آن همه رنج فزون و راحت کم ...

... لیک از یاد رخش در باغ و بستان اندریم

نامسلمانست چشمش ای مسلمانان فغان

کاین زمان در دست ترکی نامسلمان اندریم ...

فغان کن ماتم شمس المعالی

شکست آمد بر این طاق هلالی ...

... روزگاری شد که من تقلید دنیا می کنم

سینه پرشور و فغان سر پر ز سودا می کنم

اهل دنیا را درین دنیا تماشا می کنم ...

... زد چاک پیرهن حسن و شد حسین بتاب

کلثوم در فغان شد و زینب خروش کرد

آن یک بگریه گفت که هوشم ز سر پرید ...

... در طشت ریخت نزد ستمدیده خواهرش

زینب چو دید طشت پر از خون فغان کشید

گویی بخاطر آمد از آن طشت دیگرش ...

... نه چاره ای پدید و نه باب نجات باز

خود را غریب دید فغان از جگر کشید

چون نی بناله در شد و چون شمع در گداز ...

... باد این خبر بسوی حرم برد در نهفت

اصغر بگاهواره فغان برکشید و گفت

لبیک ای پدر که منت یار و یاورم ...

... خروشان با خضوع و با انابه

زنی اندر فغان و عجز و لابه

چو بعد از کشتن جعفر عنابه ...

... شعار نرگس عذار سنبل

فغان بر آمد ز سرو و شمشاد

خروش برخاست ز لاله و گل ...

... مرد صیاد ز بدبختی خویش

زد بسر کرد فغان از دل ریش

خواست از خشم در آب افکندش ...