... دلی کز گلشن وصلش جدا ماند

هزار آسا هزارانش فغانست

مرا نور علی از مشرق جان ...

... چون نور علی رالب گفتار برآمد

سرتاسر آفاق پر از شور و فغان شد

... ندانم ازچه سبب نور ناتوان امشب

چه بلبل سحری ناله و فغان دارد

... ای از تو نشان آفرینش

این سوز و فغان آفرینش

جانی تو و آفرینشت جسم ...

... همین بهتر که خاموشم چرا بیهوده بخروشم

اگر دارم فغانی از جفای دادگر دارم

ز نقش پای من اشکم نشان نگذاشت در راهش ...

... با رخی رشک گل اکنون در گلستان می رسد

بس کن ای بلبل فغان کاینک بپوشد گل نقاب

ای دل افغان کن که باز آن آفت جان می رسد

او به فکر این که افزاید به دردم دردها ...

... زان ملک شد در حجاب و زین فلک در اضطراب

ابر را در دیده آب و بحر را بر لب فغان

نسبت هستی و ذاتش نسبت چشم است و نور ...

نباشد از ره کین گر نمی دهد دادم

خوش است خاطر او با فغان و فریادم

به مهر غیر یقین کرده ای و دلشادم ...

... آیا کدام دلشده دنبال محمل است

امشب که این اثر بفغان جرس نبود

دادیم از جفای تو داد فغان بسی

اما چه سود جز تو کسی داد رس نبود

ننالد دل که ترسد بشنود هر کس فغانش را

زتاثیر فغان آگه شود دراز نهانش را

به جستجوی دل در کوی آن دلبر بدان مانم ...

... نیست اما قوت رفتار می باید مرا

تا ننالد از فغانم خلقی آن بی رحم را

جور کم یا طاقت بسیار می باید مرا ...

... هزار شمع مرا ز آه شعله بار امشب

فغان که رفت زشوق وصال او جانی

که داشتیم بتن از پی نثار امشب ...

... دانی که وصل چیست فرخنده خلعتی است

اما فغان که نیست جز در بر رقیب

دور از تو رفته تاب از دل زدیده خواب

لب تشنه را از آب تا کی بود شکیب

بستم لب از فغان کای گل به گوش تو

بانگ زغن یکیست با صوت عندلیب ...

... ور طلبی مرا خود مرگ من از خدا طلب

قدر فغان من بدان رونق کار خویش را

زین تن مستمند جوزین دل مبتلا طلب ...

... چو سنگ خاره در آن دل چرا اثر نکند

فغان و ناله ی من گر دل تو از سنگ است

ز نقش عارض زیبا نگار من حیران ...

فغان زاغ درین باغ با هزار یکی است

گلیش کاین دو یکی نیست از هزار یکی است ...

... گذاشت اینکه بمانم به کویش آن نگذاشت

فغان ز بیم خزان داشت بلبل و گلچین

گلی بگلشن تا موسم خزان نگذاشت ...

... سالک نتواند که کند طی مقامات

از سیل سر شکم به فغان اهل زمینند

وز شعله آهم به حذر اهل سماوات ...

... در شکن زلف چو دلها شکست

دل به فغان کرد دل دوست نرم

شیشه ببیند که خارا شکست ...

فغان که زاغ به گلشن زبسکه شد گستاخ

بجای بلبل مسکین نشست بر سر شاخ ...