... که در برابر قولم کسی نگوید قال

فغان ز مدعی باد سنج بیهده دو

به دشت و در چو سراسیمه نافه بچه ضال ...

... بر یاد عدل اوست به هر زخمه کوس را

صد نغمه نشاط گره در دل فغان

بالای رایتش به مه و مهر سرفراز ...

... ذوقی به چمن داد که در خنده ابرست

شوری ز گل انگیخت که بلبل به فغان داشت

امروز که شد عشرت می لعل قبا شد ...

... شادی دلم از نغمه داوود ندارد

افغان که هلال شب عیدم به خسوفست

خورشید مرا ساعت نوروز کسوفست ...

... بودم ازین طرب مترنم که ناگهان

از خاصگان خانه به گوشم فغان رسید

گفتم خروش چیست که خادم دوید و گفت ...

... خاطر ز فوت نافه آهو رمیده بود

آمد فغان که طرفه غزال ختن چه شد

دل بود از مصیبت گجرات مویه گر ...

... تا کار وفا شود به سامان

افغان که ز زندگی به جانم

فریاد که از جهان گرانم ...

... برگشته اجابت از دعایم

رنجیده سرایت از فغانم

سودازده می دوم به هرسو ...

صبحست و خروش بلبلان می آید

برخیز که سنگ در فغان می آید

این ناله مرغان سحر پیغامیست ...

... که نی پیاده شمارند نی سوار مرا

فغان ز نشأ ی دون همتی کزین شادم

که هیچ کام نیارد به انتظار مرا ...

... نکرده حسن تو ملزم به صد دلیل مرا

فغان ز جلوه ی جنت که با سخاوت عشق

به بر فشاندن جان می کند بخیل مرا ...

بر دل یوسف غمی در کنج زندان بر نخاست

کز پریشانی فغان از پیر کنعان بر نخاست

وه که تا لب های من آلوده از افغان نکرد

تشنگی از هر طرف جویی به حیوان بر نخاست ...

... که نیم گام جدایی هزار فرسنگ است

فغان ز غمزه شوخی که وقت تنهایی

بهانه ای به خود آغاز کرده در جنگ است ...

... آن کعبه روانیم که در بادیه ی راز

خاموشی جاوید فغان جرس ماست

از لذت امید تماشای تو مردن ...

... دل صید گشته کنون کار با قضاست

کار از فغان و الحذر من گذشته است

بر عیش تلخ من مبر ای مدعی حسد ...

... ور نه کس بوی تو از باد صبا نشنیده است

غم دل آتش دل سوختگان است فغان

که طرب آمده آوازه ی ما نشنیده است ...

عشق کو تا نو کنم با درد پیمانی درست

از فغان در شهر نگذارم گریبانی درست

با وجود آن که عشق آورد صد داروی تلخ ...

... ور نه چون باد بروت دگران این همه نیست

منزل صلح میان تو دراز است فغان

ور نه در دین تو با کیش مغان این همه نیست ...

دوش دل ناگشته سیر از وصل او بیهوش گشت

لیک شادم کز فغان در محفلش خاموش گشت

مرده ام زین غم که ناگه نیش ها در وی خلد ...

... من خدنگ ناله شب دزدیدم از لذت به دل

غافلان گویند عرفی از فغان خاموش گشت

دلی چو مشعل حسن تو فرد می خیزد

که چون فغان من از درد می خیزد

نه مرد باده عشقی وکر نه در طلبت

فغان ز جوش خم لاجورد می خیزد

مبین به عجز زلیخا مصاف عشق است این ...

... ز ذوق درد بیرونم درون را مشتعل دارد

فغان از جلوه حسنی که دل های شهیدان را

ز ننگ آرمیدن های حیرانی خجل دارد ...

... که اعتدال ز بهر مزاج می طلبند

فغان ز جلوه آن هست که اهل دین به دعا

ز بهر طاعت ایزد رواج می طلبند ...

فغان کز سینه دایم آه بی تاثیر می زاید

صباح عیدم از دل ناله شبگیر می زاید ...