دل مبند ای حکیم بر دنیا
که نه چیزیست جاه مختصرش
شکر آنان خورند ازین غدار
که ندانند زهر در شکرش
پیش ازان کز نظر بیفکندت
ای برادر بیفکن از نظرش
هیچ مهلت نمی‌دهد ایام
که نه برمی‌کند به یکدگرش
خرد بینش به چشم اهل تمیز
که بزرگی بود بدین قدرش
زندگانی و مردنش بد بود
که نماند و بماند سیم و زرش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر حکیم، از دنیا و مادیات پرهیز می‌کند و هشدار می‌دهد که دنیا چیزی پایدار نیست. او تأکید می‌کند که برخی افراد از جنبه‌های فریبنده و ظاهری دنیا غافلند و زهر را در شکر نمی‌شناسند. شاعر به برادر خود توصیه می‌کند که از دنیا چشم بپوشد و به ارزش‌های واقعی زندگی توجه کند، زیرا زمان به سرعت می‌گذرد و هیچ چیز دائمی نیست. در نهایت، بیان می‌کند که زندگی و مرگ هر دو بد هستند، چرا که هیچ چیز از ثروت و جواهرات باقی نمی‌ماند.
هوش مصنوعی: دل را به دنیا وابسته نکن ای حکیم، زیرا که دنیا چیز مهمی نیست و مقامش بسیار کوتاه و ناپایدار است.
هوش مصنوعی: اینان که از این خیانتکار لذت می‌برند و شیرینی او را می‌چشند، از این موضوع بی‌خبرند که در این شیرینی، زهر نهفته است.
هوش مصنوعی: ای برادر، قبل از اینکه کسی از تو غافل شود، خودت به فکر دور کردن او از نظرت باش.
هوش مصنوعی: روزگار به کسی مهلت نمی‌دهد و زمان به هیچ‌کس درنگ نمی‌کند تا لحظات را به هم پیوند دهد.
هوش مصنوعی: بینش و عقل افراد با درک و تمیز به خوبی مشخص می‌شود، و این نشان‌دهنده عظمت و بزرگی شخص است.
هوش مصنوعی: زندگی و مرگ او به قدری ناخوشایند بود که نه زندگی‌اش باقی ماند و نه ثروت و طلاهایش.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هرکجا عارفی است در همه فرش
هست چون فرش زیر نعلش عرش
تازه‌تر کن فرشتگان را فرش
خیمه زن بر سریر پایه عرش
گرگ نابست نیک در نگرش
ناب گرگ درنده در ز فرش
تن تو خاک تیره را شد فرش
دل و جان تو تاج و قبهٔ عرش
مسکن الزاهدین فی ذا الفرش
همة العارفین فی ذی العرش
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.