ای در محیط کرده دعوی آشنایی
رفتی چنان که هرگز دیگر برون نیایی
گرداب در ربوده ساحل به خواب بیند
هرچند بیش کوشد کمتر بود رهایی
از لنگرِ طبیعت بگشای کشتیِ جان
بارِ گران بیفکن گر مردِ راهِ مایی
سلطانِ هفت کشور در کنجِ ما نگنجد
یا سر فرو نیاید کز ما کند گدایی
لات و هُبل پرستی بهتر که خویشتن را
ای ننگ بت پرستان آخر ببین کجایی
مردانه وار خو کن در خانقاهِ وحدت
همچون زنان رعنا تا کی ز خود نمایی
فتح اتّفاق خواهد نه کسرت سپاهی
کار اتّفاق دارد نه رنگ پارسایی
خواهی که مرغِ جانت در دامِ تن نیفتد
بر کام دل طمع را دندان چه میگشایی
یاری طلب که وصلش هجران ز پس ندارد
پیوستگی خوش آید بی آفتِ جدایی
از بیم جان نزاری چندین طمع چه داری
با نیم نان به سر بر در کنجِ بی نوایی
خواهد ملک که روزی صد ره زمین ببوسد
اینجا که چون تویی را دادند کبریایی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی موضوعاتی چون خودشناسی، رهایی از بندهای دنیوی و پرستش بهجای بتپرستی میپردازد. شاعر به مخاطب میگوید که از تعلقات دنیایی رها شود و به درون خود بنگرد. او همچنین بر اهمیت یاری جستن از خداوند و پرهیز از دنیاگرایی تأکید میکند. در نهایت، شاعر به اهمیت وحدت و پیوستگی در تجربیات معنوی اشاره میکند و یادآور میشود که تحقق آرزوهای روحانی نیازمند گردن نهادن به نیازهای واقعی در زندگی است.
هوش مصنوعی: ای کسی که ادعای آشنایی با ما را کردی، چنان رفتی که به نظر میرسد هرگز نخواهی توانست دوباره برگردی.
هوش مصنوعی: هر کسی که در دام مشکلات و چالشها گرفتار شده باشد، حتی اگر تلاش کند و به سختی بکوشد، ممکن است نتواند به آسانی از آن وضعیت رها شود.
هوش مصنوعی: از قید و بندهای طبیعی رها شو و بگذار که روحات آزادانه حرکت کند. اگر واقعاً فردی هستی که با مسیر حق آشنا هستی، باید بار سنگین گذشته و مشکلات را بر دوش نکشی و به پیش بروی.
هوش مصنوعی: سلطان هفت کشور نمیتواند در گوشهای از ما جایی بگیرد و سرش را پایین نیاورد؛ زیرا از ما درخواست نیازمندی میکند.
هوش مصنوعی: پرستش لات و هبل، خدایان دروغین، از این بهتر است که انسان خود را در آینه ننگ و سرشکستگی بتپرستان ببیند و عدم هویّت خود را بیابد.
هوش مصنوعی: به طور شجاعانه و با اعتماد به نفس در فضایی معنوی و یکی بودن با دیگران زندگی کن، مثل زنانی باوقار و با ظرافت. تا چه زمانی میخواهی به خودنمایی ادامه دهی؟
هوش مصنوعی: پیروزی نتیجهی هماهنگی و اتفاق خواهد بود، نه به خاطر تعداد زیاد سربازان. موفقیت به همسویی و همفکری رابط دارد، نه به ظواهر و نشانهای تقوا.
هوش مصنوعی: اگر میخواهی روح و جانت در تنگنای بدن نماند، پس چرا آرزوها و خواستههای دل را به شدت طلب میکنی؟
هوش مصنوعی: دوستی را بخواه که قرار و وصلش هیچگاه به دوری و جدایی منتهی نمیشود. ارتباط بدون ترس از جدایی، بسیار لذتبخش است.
هوش مصنوعی: از ترس جانت، چرا به امید رسیدن به چیزهای بزرگتر نشستهای؟ با یک تکه نان هم که شده، در گوشهای از بیخانمانی زندگی کن.
هوش مصنوعی: سلطنت و قدرت جهانی آرزوی باطنی دارد که روزی هزار بار این خاک را ببوسد. اینجا، جایی که به کسی چون تو مقام عظمت داده شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای صورت بهشتی در صدره بهایی
هرگزمباد روزی از تو مرا جدایی
تو سر و جویباری تو لاله بهاری
تو یار غمگساری تو حور دلربایی
شیرینتر از امیدی واندر دلم امیدی
[...]
آسایشت نبینم ای چرخ آسیائی
خود سوده مینگردی ما را همی بسائی
ما را همی فریبد گشت دمادم تو
من در تو چون بپایم گر تو همی نپائی؟
بس بیوفا و مهری کز دوستان یکدل
[...]
جانا نگویی آخر ما را که تو کجایی
کز تو ببرد آتش عشق تو آب مایی
ما را ز عشق کردی چو آسیای گردان
خود همچو دانه گشتی در ناو آسیایی
گه در زمین دلها پنهان شوی چو پروین
[...]
خه مرحبا و اهلا آخر تو خود کجایی
احوال ما نپرسی نزدیک ما نیایی
ما خود نمیشویمت در روی اگرنه آخر
سهلست اینکه گهگه رویی بما نمایی
بیخرده راست خواهی گرچه خوشت نیاید
[...]
جان از تنم برآید چون از درم درآئی
لب را به جای جانی بنشان به کدخدائی
جان خود چه زهره دارد ای نور آشنایی
کز خود برون نیاید آنجا که تو درآئی
جانی که یافت از خم زلفین تو رهائی
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.