شمشیر بدست آمد سر مست زجام است

بادا بحلش خون من ار باده حرام است

مفتون توام من نه بر آن طلعت و گیسو

آنجا که بهشت است نه صبح است و نه شام است

وقتی ز خرابات به خلدم گذری بود

کوثر نبود خوشتر از آبی که بجام است

شادی جهان زود مبدل بغم آید

آنرا که بغم شاد شود عیش مدام است

با ما قدحی خواجه سپردن نتواند

او را حذر از ننگ و مرا ننگ زنام است

وسواس خرد قصه بپایان نرساند

از عشق بپرسید که نا گفته تمام است

تیری اگر از شست گشادیم و خطا رفت

با خصم بگویید که تیغی به نیام است

جوش از هوسی در دل افسرده فتادست

در عشق نشاط آتشی افروز که خام است