گنجور

 
نشاط اصفهانی

جان چو میرفت چرا زیست تنم

بی تو دارم عجب از زیستنم

تا درین شهر چسان افتادم

که رهی نیست به سویِ وطنم

هرگزم رخصت پرواز نبود

دل باین شاد که مرغ چمنم

بیکی جام میم کس ننواخت

من باین خوش که درین انجمنم

آتشی بایدم افروخت بخویش

که در این خانه ، حجاب است تنم

بلبل است و گل و پروانه و شمع

آنکه دور از تو بماندست منم

هر کسی با هوسی زیست نشاط

من ندارم هوس زیستنم

 
 
 
امیرخسرو دهلوی

از تو صد جور و جفا می بینم

با که گویم، به که پیغام کنم؟

نشاط اصفهانی

من که دارای جهان سخنم

بنده ی شاه زمین و زمنم

عقل با من سرو کاریش نبود

عشق داند که چسان مؤتمنم

من بدام تو یکی مرغ اسیر

[...]

صفای اصفهانی

راز دار دل و عشقست فنم

کی گرفتار هواهای تنم

فرس عشق بزینست و عنان

فارس فحلم و در تاختنم

مشتبه کرد بموی تو مرا

[...]

ایرج میرزا

این که خفته است در این خاک منم

ایرجم، ایرج شیرین سخنم

ملک‌الشعرا بهار

گر بود زنده و گر مرده تنم

تاکه این حافظه باقی است‌، منم

مشابه‌یابی بر اساس وزن و قافیه