مرا روی تو ای نازنین نگار
به دی ماه بسی خوشتر از نوبهار
من از روی تو چون زرد شد چمن
گل و لاله سوری چینم ز بار
نه چون قد تو سروی به بوستان
نه چون روی تو نقشی به قندهار
چه خوشتر به جهان از جمال تو
مگر مجلس سلطان کامگار
جهان داور مسعود تاجدار
زمین خسرو مسعود شهریار
بقای شرف از روزگار اوست
بقا بادش تا هست روزگار
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به زیبایی معشوق خود اشاره کرده و او را زیباتر از بهار می‌داند. او از چهره معشوقش می‌گوید که باعث زرد شدن چمن‌ها می‌شود و هیچ زیبایی به پای او نمی‌رسد. زیبایی معشوق به قدری است که حتی در مقایسه با بهشت و جلال پادشاهان هم نمی‌توان آن را توصیف کرد. شاعر بر اهمیت روزگار و بقای شرف در زمان پادشاهی مسعود تأکید می‌کند و آرزو دارد که این زیبایی و عظمت تا همیشه باقی بماند.
هوش مصنوعی: دیدن چهره زیبای تو، ای نازنین، در دی ماه برای من بسیار دلپذیرتر از زیبایی بهار است.
هوش مصنوعی: وقتی من به چهره‌ات نگاه می‌کنم، چمن و گل‌ها به خاطر عشق به تو پژمرده و زرد می‌شوند. من از این احساس از دل با عشق و درد، گلی از لاله و گل‌های دیگر می‌چینم.
هوش مصنوعی: شما نه مانند سروهایی هستید که در باغ‌ها قد کشیده‌اند و نه مانند نقش و نگارهایی که در قندهار وجود دارند.
هوش مصنوعی: هیچ‌چیز در دنیا به زیبایی تو خوشایندتر نیست، مگر اینکه در محفل پادشاه کامیاب جمع باشیم.
هوش مصنوعی: جهان به عنوان قاضی، مسعود را که پادشاه سرزمین و تاجدار است، مورد ستایش قرار می‌دهد. مسعود، شهریار و فرمانروای مردم است.
هوش مصنوعی: شرافت و ارزش آدمی به وجود زمانه‌ای است که در آن زندگی می‌کند و امیدواریم این ارزش تا زمانی که زمانه برقرار است، دوام یابد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.