سروِ بالای تو را شیوه بلا انگیزی ست
نرگس چشم تو بیمار ز بی پرهیزی ست
بر قمر قاعدهٔ زلف تو مشک افشانی ست
در شکر شیوهٔ خطّ توعبیر آمیزی ست
سالها شد که ز شوق مه روی تو چو شمع
منِ دل سوخته را داعیهٔ شب خیزی ست
گر ندارد به کف از غمزهٔ شوخت تیغی
کار ابروی تو پیوسته چرا خون ریزی ست
از پیِ ریختنِ خون خیالی چشمت
اینکه در عین بلا تیغ کشید از تیزی ست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و جذابیت معشوق اشاره دارد. شاعر از جلوه‌های مختلف چهره و صفات محبوب صحبت می‌کند و تأثیر آنها بر دل و جان خود را توصیف می‌کند. او به خصوص بر زیبایی چشم‌ها، زلف و خط معشوق تأکید می‌کند و می‌گوید که عشق به او همچون شمعی است که سالها در سوختن است. همچنین به تلخی و غم ناشی از عشق می‌پردازد و متذکر می‌شود که هر نگاه محبوب او بر دلش تأثیرات عمیقی دارد. در نهایت، اشاره به تیغ ابرو و تأثیر آن بر قلب شاعر، نمادی از درد و زیبایی عشق است.
هوش مصنوعی: سرو زیبای تو به طرز خاصی دلربایی می‌کند و نرگس چشم تو کسی را بیمار می‌کند، چرا که تو در احتیاط و مراقبت کم‌توجه هستی.
هوش مصنوعی: زلف تو مانند قمر می‌درخشد و پخش کردن عطر مشک در کنار شیرینی خط تو، خود یک هنر خاص و زیباست.
هوش مصنوعی: سال‌هاست که به خاطر زیبایی چهره‌ات، دل سوخته‌ام همچون شمع، به شب‌زنده‌داری و انتظار می‌پردازد.
هوش مصنوعی: اگر از زیبایی دلربایت نتواند برایم مشکلی بسازد، پس چرا همیشه خونریزی وجود دارد؟
هوش مصنوعی: به خاطر خیالی که از چشمانت در دل دارم، همچنان که در شرایط سختی به خودت می‌پیچی، بر سر تو تیغ کشیده‌ام و این به خاطر تیزی و تندیش است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.