تا دل از سیر و سلوک رهش آگاهی یافت
راه بیرون شدن از ورطهٔ گمراهی یافت
هرکه ره یافت بدین در به گدایی روزی
منصب دولت و منشور شهنشاهی یافت
ای گل از مرغ سحر قدر شب وصل بپرس
کاین سعادت به دعاهای سحرگاهی یافت
پای در ره بنه و دست ز خود کوته کن
که درازیّ امل دست ز کوتاهی یافت
ای خیالی غرض خویش ز فیض کرمش
خواه، چون هرچه از او می‌طلبی خواهی یافت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از راهیابی و درک معنویات سخن می‌گوید. او بیان می‌کند که انسان با سیر و سلوک می‌تواند از گمراهی خارج شود و به مقام‌های بلند دست یابد. او از گل می‌خواهد تا از پرنده سحر بپرسد که این خوشبختی چگونه به دست آمده است. شاعر تأکید می‌کند که باید انسان دست از خودخواهی بردارد و در پی فیض و رحمت الهی باشد، زیرا هر چیزی که انسان در جستجوی آن است، با دل خالص و دعا به دست خواهد آمد.
هوش مصنوعی: وقتی دل از مسیر سفر و خودسازی آگاه شد، راه نجات از گمراهی را پیدا کرد.
هوش مصنوعی: هرکس که به این در راه پیدا کرد، در روزی نمایانگر مقام و تخت فرمانروایی شد.
هوش مصنوعی: ای گل، از پرنده صبح بپرس که چطور شب وصال را می‌شناسد، چون این خوشبختی را به برکت دعاهای سحرگاهی به دست آورده‌ایم.
هوش مصنوعی: قدم به راه بگذار و از خود خواهی و غرور بپرهیز، زیرا کسی که آرزوها و بلندپروازی‌هایش را رها کند، به دستاوردهای بزرگ‌تری خواهد رسید.
هوش مصنوعی: ای خیال! به خاطر نیازهای خود از نعمت‌های او درخواست کن؛ زیرا هر چه که از او بخواهی، به دست خواهی آورد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.