چه کرد سرو به قدّت که بر کشیدندش
چه گفت شمع به رویت که سر بریدندش
ز دیده دوش چه دیدند سایلان سرشک
که یک به یک همه بر روی می دویدندش
بنفشه سبزهٔ خطّ تو را پریشان گفت
بدین گناه زبان از قفا کشیدندش
رخ تو برد دلم را و مردمان دیدند
به مردمی که در این حال خوب دیدندش
گرفته بود دو چشم تو بر خیالی راه
که گیسوان تو نیز از قفا رسیدندش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از زیبایی و جذابیت معشوق صحبت می‌کند. او به زیبایی سرو (درختی زیبا) و شمع اشاره می‌کند که هردو تحت تاثیر جذابیت معشوق خود قرار می‌گیرند. همچنین، شاعر از اشک‌هایی که در شب ریخته شده و نظرات دیگران درباره زیبایی معشوق می‌گوید. در نهایت، شاعر به تاثیر چشمان معشوق بر دل خود و موهایش که به زیبایی خط می‌زنند، اشاره می‌کند. این شعر نشان‌دهنده عشق و تحسین نسبت به زیبایی فردی خاص است.
هوش مصنوعی: به خاطر قد بلند و زیبایت، چه رفتارهایی با درخت سرو کردند! و چه سخنانی با شمع جلویت گفته شد که عاشق و مجنونش کردند!
هوش مصنوعی: دیشب چه چیزی را دیدند آن اشک‌ریزان که یکی یکی بر روی شراب می‌خوردند.
هوش مصنوعی: بنفشه به خاطر زلف تو، خود را بی‌تاب و ناآرام نشان داد و به این دلیل، زبانش را از پشت سرش کشیدند و او را مورد اذیت قرار دادند.
هوش مصنوعی: چهره تو دل مرا برد و مردم، در حالتی که خوب بود، تو را با بزرگواری و احترامی که شایسته‌اش بود، مشاهده کردند.
هوش مصنوعی: چشم‌های تو به یک تصویر خاص خیره شده بودند و موهای تو هم از پشت سر به آن تصویر رسیدند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.