رخش با آب و آتش در نقابست
لبش با آتش اندر عین آبست
شکنج طرّه اش بر چهره گوئی
که از شب سایبان بر آفتابست
لب شیرین او یا جان شیرین
خط مشکین او یا مشگ نابست
عقیقش کاتش او آب لعلست
عذارش کاب او آتش نقابست
شکر در اهتمام پر طوطیست
قمر در سایه ی پر غرابست
ز چشمش فتنه بیدارست و چشمش
چو بختم روز و شب در عین خوابست
عقیق اشک من در جام یاقوت
شراب لعل یا لعل مذابست
سرانگشت نگارینت نگارا
بخون جان مشتاقان خضابست
اگر شورم کنی ور تلخ گوئی
چو طوطی شکّرست شیرین جوابست
تن خواجو نگر در مهر رویت
که چون تار قصب بر ماهتابست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره زیبایی و جذابیت یک معشوق است. شاعر توصیف می‌کند که معشوق به گونه‌ای است که با وجود ظاهری زیبا و دلربا، در رفتار و کلماتش نیز شیرینی و جذابیت دارد. او به تفاوت‌های نازک و ظریف در چهره و ویژگی‌های معشوق اشاره می‌کند، مثل لب‌های شیرین و طره‌ای که چون سایبان است. همچنین شاعر به تأثیر این زیبایی بر دل و جان عاشق اشاره می‌کند و او را مشغول و در خواب و بیداری توصیف می‌کند. در انتها، شاعر به رابطه بین خود و معشوق اشاره کرده و می‌گوید گرچه می‌تواند تلخ بگوید، اما در دل او شیرینی وجود دارد.
هوش مصنوعی: رخسار او همچون زیبایی‌های آب و آتش است؛ لب‌هایش گرمای آتش را در دل آب پنهان کرده است.
هوش مصنوعی: دسته‌های پیچیده و زیبا از موهایش بر چهره‌اش به گونه‌ای است که گویی شب، سایه‌ای بر نور آفتاب افکنده است.
هوش مصنوعی: لبان شیرین او یا جان شیرین، خط مشکین او یا عطر ناب.
هوش مصنوعی: عقیق او مانند آتش است و آب لعلش به زیبایی عذری همچون آتش است که در زیر نقاب پنهان شده است.
هوش مصنوعی: شکر با تلاش و زحمت طوطی به دست می‌آید، در حالی که قمر در سایه‌ی پر کلاغ قرار دارد.
هوش مصنوعی: چشمان او باعث بیداری و آشفتگی هستند، ولی چشمانش مانند سرنوشت من در خواب و خیال به سر می‌برند، به طوری که روز و شب برایم فرقی نمی‌کند.
هوش مصنوعی: اشک‌های من همچون عقیق در جامی از یاقوت، به شکل شراب قرمز مدلول عشق و شوق است.
هوش مصنوعی: انگشتان رنگین تو، ای معشوق، به خون جان‌های مشتاقی که به عشق تو گرفتارند، زینت یافته است.
هوش مصنوعی: اگر مرا به جنون واداری یا تلخی کلامی همانند طوطی بگویی، من به تو پاسخ شیرین و خوش خواهم داد.
هوش مصنوعی: به تن خواجو نگاه کن و ببین که چگونه در زیر نور پرفروغ چهره‌ات به زیبایی می‌درخشد، همچون نی که در نور ماه می‌تابد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
تَنَش سیم‌ست و لَبْ یاقوتِ نابست.
همان دَندانِ او دُرِّ خوشاب‌ست.
چو مویی تا به کوهی در حسابست
چه مویی و چه کوهی چون حجابست
در این جو دل چو دولاب خرابست
که هر سویی که گردد پیشش آبست
وگر تو پشت سوی آب داری
به پیش روت آب اندر شتابست
چگونه جان برد سایه ز خورشید
[...]
بیا کز رفتنت جانم خرابست
دل از شور نمکدانت کبابست
درنگ آمدن، ای دوست کم کن
که عمر از بهر رفتن در شتابست
من آیم هر شبی سوی تو، لیکن
[...]
زکوه صورتی بعد از نصاب‌ست
ولی فردا انصاب اندر حسابست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.