آن ریش فلان مزد قانی
ریشیست عظیم باستانی
بسیار، چو حادثات گیتی
نا خوش، چو بلای ناگهانی
در هم ، چو دلش ز تنگ عیشی
محکم،چو کفش ز سوزیانی
انبومو گران و زشت و ناخوش
مانندۀ ابر مهرگانی
بر سینۀ او ز دورگویی
بر خر نمدیست ترکمانی
ناید به هزار سال پیدا
تیزی که درو شود نهانی
آویخته زو بصد علامت
چو پشم سگان کاهدانی
آلوده چو عرضش از معایب
خالی چو دماغش از معانی
از جملۀ ریشهای گیتی
آن را شاید که ریش خوانی
نتوان گفتن به ... یک تن
آن ریش چنان هزا رگانی
هر شاخی از آن به... قومی
وان قوم ظریف و اصفهانی
بس لایق تست این که گویند
ریش تو ریم ز باستانی
این قدر نداند آن مدمّغ
با آن همه فضل و چیز دانی
کان ریش چنان نمی پسندند
صاحب طبعان این زمانی
زیرا که بهیچ کار ناید
الّا ز برای دمنه دانی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر به توصیف ریشی بزرگ و باستانی می‌پردازد که نشانه‌ای از ناپسندی و ناخوشایندی است. این ریش، مانند بلای ناگهانی، درهم و ناخوشایند است و بر دل صاحبش سنگینی می‌کند. او می‌گوید که ریش، چون نشان‌هایی از ضعف و معایب است، به هیچ کار نمی‌آید جز برای تمسخر. در نهایت، شاعر به زیبایی‌شناسی زمان حاضر اشاره می‌کند و می‌گوید که افرادی با ذوق و سلیقه‌ی مناسب، این نوع ریش را نمی‌پسندند.
هوش مصنوعی: این ریش متعلق به شخصی است که به مراتب بالا و قدیمی اشاره دارد.
هوش مصنوعی: بسیاری از حوادث در دنیا ناخوشایند و ناگهان به وقوع می‌پیوندند.
هوش مصنوعی: او درهم و بی‌قرار است، مانند دلی که از زندگی پر از تنگنا ناراحت است، همچون کفشی که از سوز و گرما در عذاب است.
هوش مصنوعی: ابرهای سنگین و زشت و ناخوشایند همچون ابرهایی در فصل مهر، به نظر می‌رسند.
هوش مصنوعی: بر سینه‌اش ز دورصدایی به مانند پشتی بر روی خر نمدی ترکمان گذاشته شده است.
هوش مصنوعی: هیچ چیزی نمی‌تواند به مدت هزار سال پنهان بماند؛ در نهایت، حقیقتی که درون آن وجود دارد، آشکار خواهد شد.
هوش مصنوعی: مانند پشمی که به صد علامت از یک کاه‌دان آویزان است، به او وابسته و متصل هستم.
هوش مصنوعی: وقتی فردی به حجاب عیوب و نواقص دچار می‌شود، مانند این است که ذاتی عاری از معنای درست و پاک دارد. در واقع، وجود عیوب در او مانند فقدان عمق و معانی در فکرش است.
هوش مصنوعی: از جمله ریشه‌های این دنیا، ممکن است که آن را ریشه‌خوانی کنیم.
هوش مصنوعی: نمی‌توان گفت که آدمی با داشتن یک ریش به اندازه هزار مرد، در واقع نمایانگر چه چیزهایی است.
هوش مصنوعی: هر شاخه‌ای از آن درخت به گروهی از مردم تعلق دارد و آن گروه هم به زیبایی و ظرافت معروف هستند، به‌ویژه مردم اصفهان.
هوش مصنوعی: این بیت اشاره به این دارد که ریش تو به قدری زیبا و شایسته است که می‌شود گفت از دوران قدیم آمده و به نوعی نماد عظمت و اعتبار توست.
هوش مصنوعی: اینقدر نمی‌داند آن فرد آگاه و با دانش، با وجود همه‌ی فضل و دانشی که دارد.
هوش مصنوعی: در این زمان، کسانی که دارای سلیقه و طبع خوب هستند، به ریش به گونه‌ای خاص توجهی ندارند و آن را نمی‌پسندند.
هوش مصنوعی: چون به هیچ کاری نیاید، جز برای دمنه آگاهی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
آن جنگی مرد شایگانی
معروف شده به پاسبانی
در گردنش از عقیق تعویذ
بر سرش کلاه ارغوانی
بر روی نکوش چشم رنگین
[...]
ای چشم و چراغ آن جهانی
وی شاهد و شمع آسمانی
خط نو نبشته گرد عارض
منشور جمال جاودانی
بی دیده ز لطف تو بخواند
[...]
عشقست نشان بی نشانی
از خود چو برون شوی بدانی
ای غایت عیش این جهانی
ای اصل نشاط و شادمانی
گر روح بود لطیف روحی
ور جان باشد عزیز جانی
گفتی که چگونه‌ای تو بی‌ما
[...]
تا بشنیدم که ناتوانی
دلتنگ شدم چنانکه دانی
گفتم شخصی بدان لطیفی
افسوس بود به ناتوانی
افتاد ز هاتفی به گوشم
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.